Lisa is dolblij dat ze op de middelbare school meteen bij de meest populaire groep hoort. Dat sommigen haar waarschuwen voor haar nieuwe vrienden, wil ze niet horen. Dat Esra, het meisje dat naast haar zit in de klas, steeds banger wordt, wil ze niet zien. Totdat Lisa op het schoolkamp een vreselijke ontdekking doet…
Over het verhaal
‘Maar waarom?’ vroeg iedereen na afloop.
De mensen van de tv die ze erbuiten hadden willen houden, wat natuurlijk niet gelukt was.
De leraren, die ons aankeken met van die verbijsterde gezichten. Zo geschokt. Zo verdrietig-maar-toch-heel-erg-boos-en-wanhopig.
En mijn vader.
‘Waarom heb je niks gezegd? Hoe heeft het in Godsnaam zo ver kunnen komen?’
Lisa is net begonnen op de middelbare school. Het verhaal begint spannend. Wat zou er gebeurd zijn? Waarom zijn de volwassenen zo geschrokken en geschokt?
Lisa kent niemand in haar nieuwe klas en ze is dan ook erg blij als er Esra naast haar komt zitten. Lisa wil graag geaccepteerd worden en heel graag voor de schoolkrant schrijven. Nadat ze voor een van de lessen een opstel heeft geschreven wordt ze benaderd door de oudere scholieren die de schoolkrant leiden. Ze willen graag dat Lisa voor de schoolkrant komt schrijven.
Als je voor de schoolkrant mag schrijven is dat zo ongeveer het beste wat je op deze school zou kunnen overkomen, volgens mijn vader. En deze keer ben ik het met hem eens. Niet om al die beroemde schrijvers. Maar om de enorme zee van verhalen die ik op slag voor me zie. Wat veel meisjes hebben met dansen of paardrijden, heb ik met schrijven. Als ik schrijf ben ik de echte Lisa. Dan ben ik van alles meer: gekker, wijzer, slimmer, liever. (blz. 9)
Esra had ook wel voor de schoolkrant willen schrijven, maar dat werd haar niet gevraagd. Lisa vindt dat wel raar, want ze vond de spreekbeurt van Esra veel beter dan haar eigen spreekbeurt.
Na een tijdje durf ik zelfs aan Dinky Toy te vragen waarom ze mij gevraagd hebben voor de schoolkrant en niet Esra. Want het verhaal van Esra was ook goed, met mooie woorden erin zoals ‘charisma’ en ‘paradox’.
Dinky Toy kijkt op. ‘Esra, dat is toch dat meisje…’
‘Lang donker haar. Blijft vaak binnen in de pauze, gaat altijd meteen na school naar huis. Over Atatürk had ze haar spreekbeurt gedaan.’
‘Ja, precies,’ zegt Dinky Toy. Hij gaat weer verder met kranten sorteren. ‘Nou, dan is dat toch duidelijk?’
‘Wat?’
‘Ze is niet blond.’
‘Haha,’ zeg ik. (blz. 33)
Vince, de hoofdredacteur van de schoolkrant, vraagt Lisa om een verhaal voor de schoolkrant te schrijven. Het moet gaan over Generatie Alpha. Volgens hem is dit de succesgeneratie waar de leden van de schoolkrant bij horen. Een elitegroepje dat het volgens hem later voor het zeggen zal hebben in Nederland. Lisa durft geen nee te zeggen en schrijft een verhaal waarin ze alles herhaalt wat Vince haar heeft verteld over Generatie Alpha.
‘Ik heb er lang over nagedacht,’ zegt Vince. ‘Wij gaan verder waar Van Bronkhorst ophoudt. Na de Romeinen… Ik heb het over Generatie Alpha, Lisa. De sterken. De succesvollen. Stuur tien konijntjes een veld vol vossen in en alleen de snelste en slimste zullen het overleven. Simpel toch?’
Ik knik. Het is een prettig idee om bij de overlevers te horen.
Maar dan zegt Vince: ‘Daar heb je je artikel.’
‘Wat?’ Ik kijk hem geschrokken aan. Maar hij meent het. Ik moet niet schrijven over spijbelende leerlingen, niet over de conrector die al vijfentwintig jaar op school is – maar over Generatie Alpha. (blz. 56)
Sinds de spreekbeurt is Esra veranderd. Ze lijkt angstig en gespannen, maar als Lisa haar vraagt of er iets aan de hand is zegt Esra dat alles okee is. Lisa denkt dat Esra misschien problemen thuis heeft en vraagt niet verder.
Aan het einde van het schooljaar gaat de hele klas op kamp. Op de laatste avond is er een vossenjacht. Hiervoor komen ouderejaars scholieren naar het kamp om te helpen.
Maar dan zie ik Esra. Ze kijkt op een rare manier naar Vince, bijna alsof ze bang voor hem is. En dan staat ze zo snel op dat haar stoel omvalt. (blz. 69)
Esra loopt de ruimte uit en gaat naar de slaapzaal. Lisa gaat er achteraan. Wat is er toch met Esra aan de hand? Lisa vraagt het haar. Esra vertelt haar dat ze wordt lastig gevallen. Ze krijgt sms-jes en e-mails en voelt zich bedreigd.
Van pure verbijstering weet ik niet wat ik moet zeggen. Wat een verhaal! Dit is nog veel raarder dan mijn eigen fantasieën. Maar waarom heeft Esra mij niks verteld? (blz. 86)
Lisa vraagt zich af of het waar is wat Esra verteld, en waarom ze niet eerder iets tegen haar heeft verteld. Lisa weet niet wat ze met deze informatie moet doen.
Zo van dichtbij zie ik hoe bang haar ogen staan. Is dit nou die stoere, onverstoorbare Esra? Of was die al die tijd nep?
Ik wilde dat ik alleen was om na te denken. Over Esra die zo bang is voor het groepje van Vince. Precies hetzelfde groepje waar zoveel anderen juist ontzettend graag bij willen horen; Floris en Marlous bijvoorbeeld, en ik… (blz. 90)
Ze belooft Esra dat ze haar niet alleen zal laten en dat ze in hetzelfde groep de vossenjacht zullen lopen. Lisa gaat nog even douchen voor de vossenjacht en Esra gaat naar de slaapzaal.
Ik sta al met één been in de douche, als er een brul klinkt. Een harde, wilde brul, als van een hond die wordt aangereden.
‘Wat was dat?’ Alle meisjes in de doucheruimte hebben het geluid gehoord en kijken elkaar geschokt aan.
‘Het kwam uit de slaapzaal,’ zegt iemand.
Tegelijkertijd beginnen we te rennen, sommige meiden druipend en al.
Er is iets met Esra. Ze zit op de grond en er zitten een paar meisjes bij haar. Was zij het? ‘Esra, wat is er?’ Ik dring me naar voren. Esra hangt half uit haar bed op de grond. Het bed is opengeslagen alsof ze er net in gekropen is – en er meteen weer uit. Er ligt iets in.
Eerst denk ik dat het een knuffelbeest is. Ze slaapt nog met een knuffelbeest, wat schattig, denk ik.
Maar knuffelbeesten bloeden niet. (blz. 93)
Lisa troost Esra en Esra gaat met de leraren mee om bij te komen. Als de vossenjacht begint is Lisa Esra uit het oog verloren. Esra blijkt al weg te zijn en ingedeeld in een groepje met twee kinderen die bij de schoolkrant zitten. Lisa besluit om Esra te gaan zoeken. Ondertussen denkt ze na en opeens begrijpt ze waarom Esra zo bang is.
Dus daarom lag er een dood konijn in Esra’s bed. Ze heeft gelijk: dat heeft alles te maken met Generatie Alpha. Esra is het konijn dat anders is en niet met de rest meeholt.
En buiten zijn de vossen. (blz. 105)
Lisa begrijpt er niets meer van. Het lijkt wel alsof iedereen zich voor heeft gedaan als iemand anders. Het verhaal wordt nu echt spannend. Lisa loopt alleen in het donkere bos op zoek naar Esra. Zal het haar lukken om Esra in het bos te vinden? Wat zijn de leden van Generatie Alpha eigenlijk van plan? En waarom zijn de volwassenen aan het einde van het verhaal zo geschrokken en geschokt?
Luister naar het begin van dit boek…
Of klik hier en ga naar het Youtube-kanaal van IkvindlezenleukMening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★★☆ – goed
Welke woorden passen bij het verhaal?
Spannend, zielig
Waarom heb je het boek gelezen?
Uit de omschrijving van het boek leek mij dit een spannend boek.
Hoe kom je aan het boek?
Van de bieb
Wat vind je leuk aan het boek?
Het verhaal is geschreven vanuit Lisa’s oogpunt, een 12-jarig meisje. Lisa wil graag dat mensen haar aardig vinden en vindt het doodeng om naar een nieuwe school te gaan. Ze heeft niet door dat Esra, haar vriendin, gepest wordt door andere kinderen uit de klas. Het verhaal is erg spannend.
Wat vind je niet leuk aan het boek?
Het einde van het verhaal was een beetje kort. Het is niet echt duidelijk wat er nou met Esra is gebeurd en hoe het nu met Lisa en Esra gaat.