Kate Klise – Doodleuk om kennis te maken (1e recensie)

Ignatius K. Mopper is een oude, chagrijnige kinderboekenschrijver. Hij huurt voor de zomer een oude villa in Gruwelbeek, om in alle rust aan het langverwachte vervolg op zijn succesvolle serie te schrijven. Maar het huis wordt al bewoond door Ben, die door zijn ouders in de steek is gelaten, zijn kat Schaduw en de vreselijk irritante geest Olivia. En zij zijn niet van plan om het huis te verlaten. Olivia maakt er zelfs graag een spelletje van om Ignatius zoveel mogelijk dwars te zitten!

Over het verhaal
Het nu volgende bestaat uit gebundelde brieven en documenten die in de loop van één zomer zijn geschreven en die relevant zijn voor de vreemde gebeurtenissen die plaatsvonden in een huis dat staat op Oude Begraafplaatsstraat 43 in het verder rustige stadje Gruwelbeek, in Amerika. (blz. 9)
Ignatius K. Mopper is een kinderboekenschrijver. Het is alweer jaren geleden dat hij een boek heeft geschreven, maar hij heeft geld nodig. Hij besluit om ergens een huis te huren zodat hij aan zijn boek kan gaan werken. Hij huurt het huis aan Oude Begraafplaatstraat 43. Hij komt er na een paar dagen achter dat er op de zolderetage een jongen, Ben, woont met een kat. Hij schrijft hierover een brief naar de makelaar:
Ik schrijf kinderboeken kinderboeken, maar dat wil niet zeggen dat ik die kleine monsters wil zien of horen als ik probeer te werken. (blz. 17)
De makelaar antwoordt dat Ben bij de verhuur van het huis in zit. Zijn ouders zijn naar Europa voor een zoektocht naar geesten. Ze hebben ooit dit huis gekocht omdat er een geest zou wonen, maar in al die jaren hebben ze de geest nooit gezien.
Voor alle duidelijkheid: je bent verplicht om tot 1 september, zoals in het contract staat, voor Ben Hoopvol en zijn kat te zorgen. Wie weet doe je er de broodnodige inspiratie mee op. Je hebt iets (of iemand) nodig om van je writer’s block af te komen. (blz. 42)
Ben heeft de geest wel gezien, maar zijn ouders hebben hem nooit geloofd. De geest heet Olivia. Ben schrijft over haar in briefjes aan Ignatius, maar die gelooft hem niet. Hij denkt dat Ben hem probeert weg te pesten door lawaaiig rond te lopen in huis, door piano te spelen. Ignatius schrijft hierover aan zijn advocaat:
Ben Hoopvol, mijn huisgenoot deze zomer, probeert me weg te jagen door te beweren dat er een geest woont in het koepeltje van dit krot, ene Olivia. Amusant, vind je ook niet? Hij denkt zeker dat ik gek ben. (blz. 54)
Olivia wil graag kennis maken met Ignatius en nodigt hem uit om met haar en Ben te komen eten. Ignatius gelooft er niets van en denkt met Ben te gaan eten. De tafel is voor drie personen gedekt en het bestek voor de derde persoon beweegt ook.
Nu wordt het interessant. Die knul kreeg het voor elkaar om een vork uit zichzelf te laten bewegen. En weet je wat echt heel knap was? Die vork pakte ook daadwerkelijk eten op en ging vervolgens een stuk omhoog. Waarna het eten in het niets verdween, alsof een onzichtbaar iemand zat te eten! (blz. 88)
Ignatius begint steeds meer te geloven dat Olivia echt bestaat. Ze gaan zelfs op een afspraakje.
Kan Ben je echt zien? Natuurlijk – als ik dat goedvind. Vraag je je af waarom jij me niet kunt zien? Ja Omdat je niet in me gelooft. Nog niet, althans. Tot ziens, ik moet nog een hoop doen voor zaterdagavond. Ik heb al honderdnegen jaar geen afspraakje meer gehad. (blz. 97)
Ondertussen wordt het huis in de gaten gehouden door een privé-detective. De advocaat en de uitgever van Ignatius denken namelijk dat hij gek is geworden. Dat komt door de brieven die hij naar ze stuurt en waarin hij vertelt over Olivia.
Ik sta voor het huis geparkeerd. De jongen is verderop in de straat gras aan het maaien. Meestal bezorgt hij rond deze tijd de krant, maar… Help! Er vloog net een krant over de veranda. Hij viel met een plof neer. En nu gebeurt bij de buren precies hetzelfde. Bij alle buren. De kranten bezorgen zichzelf in de hele straat. Ik weet niet wat ik zie! (blz. 130)
De advocaat en de uitgever besluiten dat Ignatius echt gek is en besluiten allebei om hun contract met hem op te zeggen. Als hij gek is kan hij tenslotte geen boeken schrijven en geld voor hen verdienen.
Ik weet zeker dat Ignatius teleurgesteld zal zijn dat er een eind is gekomen aan zijn schrijverscarrière. Maar ik vermoed dat hij ook wel een beetje opgelucht zal zijn. Ignatius heeft in de afgelopen twintig jaar niets geschreven wat het lezen waard is. Hij moest er maar eens een punt achter zetten. (blz. 133)
Maar Ignatius is bezig met een boek. Niet het boek dat hij in eerste instantie wilde schrijven, maar een boek dat hij schrijft samen met Olivia en waarvan de illustraties door Ben worden gemaakt. Wat voor boek zal dit worden? Hoe zal het verder gaan met Ignatius, Olivia en Ben?
Mening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★★☆ – goed
Welke woorden passen bij het verhaal?
Grappig, vrolijk
Waarom heb je het boek gelezen?
Het boek staat op de tiplijst van de Kinderjury 2013 (6-9 jaar) en ik wil zoveel mogelijk van deze lijst lezen. Verder vond ik de titel leuk en was ik benieuwd waar het verhaal over zou gaan.
Hoe kom je aan het boek?
Van de bieb
Wat vind je leuk aan het boek?
Het verhaal is grappig, met Ben (een jongetje dat op zolder woont), Olivia (een onzichtbare mevrouw) en Ignatius K. Mopper (een schrijver die een nieuw kinderboek probeert te schrijven. Wat hebben zij eigenlijk met elkaar te maken?
Het verhaal wordt verteld aan de hand van brieven, tekeningen en krantenartikelen uit de plaatselijke krant.
Wat vind je niet leuk aan het boek?
Geen idee
Wat wil je nog meer vertellen over het boek?
In Amerika zijn er inmiddels 5 delen uit de serie over Oude Begraafplaatsstraat 43 verschenen. In juni komt het tweede deel uit: Over mijn lijk.