Joke van Leeuwen – The Day My Father Became a Bush (1e recensie)
Before he becomes a bush, Toda’s father is a pastry chef. He gets up at the crack of dawn to bake twenty different sorts of pastries and three kinds of cake. Until, one day, everything changes. Fighting breaks out in the south and Toda’s father has to go there to defend his country. Toda remains in the city with her grandmother but even there it’s no longer safe. She is sent to stay with her mother who lives across the border. Toda’s journey is full of adventure and danger. But she doesn’t give up. She has to find her mother.
Over het verhaal
When my father became a bush we were living somewhere else. At the time I never thought of it as somewhere else. Somewhere else was anywhere except where we lived.
Everyone used to pronounce my name easily. Where I live now, no one can. They can’t say the letter k. The first person who tried pronouncing my name got his tongue in a twist.
These days I call myself Toda. Those are the last four letters of my long first name, which has four k’s in it.
I used to live with my dad in a small city. That city was big enough for me.
My mother didn’t live with us. I didn’t really know her very well. I had a photo of her smiling. (9 van 675)
Toda woont in een land waar oorlog is uitgebroken. Haar vader wordt opgeroepen om mee te vechten. Hij krijgt een boek waar uitgebreid in uitgelegd wordt hoe je je het beste kunt vermommen. Toda blijft bij haar oma wonen. Toda’s moeder is lang geleden teruggegaan naar haar eigen land.
I went back to thinking about camouflage. I wished I could disguise myself so that the enemy would never guess where I was. No one would be able to give me away either. If the enemy asked, people would say, “Her? We’ve got no idea where she is. We’ve even forgotten what she looks like.
Eventually they would forget about me altogether. I’d stay hidden, forever. No one would even come to tell me, “The coast is clear. It’s safe to come out now.” (56 van 675)
De oorlog komt steeds dichterbij en op een dag vertelt oma dat Toda met een groep andere kinderen naar de andere kant van de grens zal worden gebracht. Daar kan ze naar haar moeder toe. Het is veiliger om tijdelijk bij haar moeder te gaan wonen. Oma schrijft het adres van Toda’s moeder in een schrijfboekje dat Toda meeneemt op haar reis. Eerst gaat Toda met een bus vol kinderen op weg. De volgende dag gaat Toda mee met een klein groepje andere mensen. De man die hen over de grens zal brengen wil van iedereen geld hebben. Als ze geen geld hebben neemt hij hen niet mee. Toda heeft een klein beetje geld meegekregen van oma, maar de man vindt het niet genoeg.
In the end I was allowed to go with them. Possibly we were already close to the border. I’d never been to a border before and had no idea what one looked like. Was it a line drawn on the ground or a wall? Or a hedge or barbed wire?
Or perhaps it was just a sign with both ends pointing to different countries.
Would there be people in uniform who’d ask, “And where are you going?”
I suddenly remembered my father telling me once that there was a “no-man’s land” between countries. Did that mean no one was allowed to live there? Or perhaps people could live there, but no one was in charge. Or, if you lived there, you couldn’t have a name. (221 van 675)
Onderweg in het bos raakt Toda haar groepje kwijt. Ze ziet ze nergens meer. Ze besluit om dan maar in haar eentje door te lopen, op zoek naar de grens.
I don’t know how long I walked and wove my way through the forest but at last I saw light in the distance. When I got closer I saw that it came form streetlights. I had arrived in a silent town. People were asleep inside their houses. Only a cat was awake and looking at me curiously. In the lamplight I could read what was wirtten on the shop windows. One shop had sausages and hams on display as well as a stuffed and mounted sheep.
Slasselerie it said. That was like our word for butcher’s shop, but not the same. I must have crossed the border without even realizing it. The trees and bushes had stayed exactly the same, and I had seen no line on the ground, no gate or trench, or tracer fire. (457 van 675)
Toda is in het land van haar moeder. Helaas is ze onderweg het adres van haar moeder kwijt geraakt. Toda komt in een opvangcentrum terecht. Zal het Toda lukken om haar moeder te vinden?
Mening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★★☆ – goed
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant. Ik vond de tekst op de achterkant leuk. Ik vond het leuk om een Nederlands boek in het Engels te lezen
Welke steekwoorden passen bij het boek?
Zielig, fascinerend, mooi
Hoe kom je aan het boek?
Ik heb een digitale versie van het boek gekregen van uitgeverij Gecko Press via de website van Netgalley
Zitten er plaatjes (illustraties) in het boek?
Ja
Waarvoor worden de plaatjes gebruikt?
Als versiering. Om iets uit het verhaal duidelijker te maken
Wat vind je leuk aan het boek? Je kunt bijvoorbeeld een leuk stukje uit het boek overtypen
Hierboven staan een paar leuke stukjes uit het boek…
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Toda en ik zou dolgraag willen weten wat haar echte naam nu is
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Toda leeft in een land in oorlog. Ze is niet bang, maar ze heeft veel vragen. Zo heeft Toda bijvoorbeeld nog nooit een grens gezien en ze vraagt zich af hoe je de grens kunt zien…
Is het boek moeilijk of gemakkelijk om te lezen?
Gemiddeld
Zitten er moeilijke woorden in het boek?
Nee
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ja, ik wil het boek nog een keer lezen, maar dan in het Nederlands. Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen
Aan wie zou je dit boek aanraden? (bijvoorbeeld kinderen van jouw leeftijd, jonger, ouder, jongens, meisjes)
Aan kinderen vanaf 10 jaar. Het ligt er dan wel aan hoe goed je bent in het lezen van Engelse boeken