boekomslag Kathleen Vereecken - Ik heet Jan en ik ben niets bijzonders

Kathleen Vereecken – Ik heet Jan en ik ben niets bijzonders (1e recensie)

boekomslag Kathleen Vereecken - Ik heet Jan en ik ben niets bijzonders

Jan voelt zich niet bijzonder en daar wil hij verandering in brengen. Samen met zijn buurmeisje Nina gaat hij op zoek naar speciale mensen. Hij wil een record breken en bezoekt recordhouders. Tot zijn verbazing vindt hij al die mensen toch niet zo bijzonder. Toch vindt hij een manier om echt bijzonder te zijn.

kno meer info over boek

Mening over het boek

Recensie van Sandra (ouder dan 18 jaar)  – Deze recensie is ook te lezen op het blog van Sandra, Boekenlegger
Wat vind je van het boek?
★★★★☆ – goed
Ik heet Jan en ik ben niets bijzonders trok mijn aandacht vanwege die bijzondere, en naar mijn idee veelbelovende titel. Ik herkende me wel in dat gevoel. Dat je in niets uitblinkt, niet bijzonder of speciaal bent en niet opvalt. Daarom was ik heel benieuwd hoe het Jan zou vergaan, en vooral wat hij daarop zou bedenken.

Hoofdpersoon Jan is negen jaar oud. Niet alleen dat, hij is het middelste kind tussen een oudere en veel slimmere oudere zus en een huilebalk en aandachttrekker van een jonger broertje in. Dat vat alvast samen wat die twee ‘bijzonder’ maakt. En zo is er met iedereen wel iets. Behalve met Jan. (Al houdt Jans vriendin Nina, die knalrood haar heeft en dus al opvalt zónder dat ze iets bijzonders doet, vol dat dat helemaal niet altijd leuk is.)

Jan wil dus ook speciaal zijn, en is van plan er iets op te verzinnen, wat dan ook. Natuurlijk verzekert zijn moeder hem dat hij zo ook al heel speciaal is, maar… “ik hoef ook niet alles te geloven wat mijn moeder vertelt. Soms zegt ze maar wat.” Dat zinnetje geeft overigens heel goed de toon van het boek aan: nogal droog-humoristisch.

Hoe Jan te werk gaat en wat hij van plan is te doen om ook eens bijzonder te zijn, dat verklap ik natuurlijk niet. Wel zeg ik erbij dat het verhaal toch anders loopt dan ik had gedacht. (Maar dat geeft niet, dat andere verhaal kan ik altijd zelf nog eens schrijven!) De moraal is echter te raden en ik verraad dan ook weinig als ik zeg dat het boek eindigt met een wijze les, al wordt die er gelukkig niet al te dik bovenop gelegd. Kortom: het is een leuk (voor)leesboek, met een aantal grappige personages, dat ondanks die titel heel luchtig blijft.

Dit boek van Kathleen Vereecken is zeer leuk geïllustreerd door Eva Mouton met eigenwijze tekeningen die het verhaal soms echt verrijken. Daarmee bedoel ik dat het niet alleen plaatjes zijn van wat er beschreven wordt, maar dat die ook extra details bevatten of het verhaal van extra commentaar voorzien. De bladzijde die Jans pogingen toont om door een spiegel heen te gaan (als Alice het kan, waarom Jan dan niet) is echt geweldig.