Ingrid Bilardie werd in 1971 geboren in Alkmaar. Ze is getrouwd, heeft 2 kinderen en 2 katten. Ingrid schrijft verhalen omdat ze niet kan slapen zonder zichzelf een verhaal te vertellen. De leukste verhalen schrijft ze ook op.
Hoe kom je aan inspiratie voor een boek?
Het begint meestal met een heel klein plannetje. Dan wil ik bijvoorbeeld iets schrijven over wielrennen. En over een feest. Daar ga ik over nadenken. Wie is de wielrenner, waarom is er feest? Zo wordt het steeds meer een verhaal.
Hoe kies je namen voor je personages?
Heel zorgvuldig. Ik denk er heel lang over na. Wat voor ouders hebben ze, hoe oud zijn ze. Ik weet vanzelf wanneer het klopt. Als de naam niet klopt, kan mij dat heel erg dwars zitten.
Schrijf je met een bepaalde leeftijd in je hoofd?
Ja. In je eentje brood halen bij de bakker op de hoek is heel spannend als je zes bent. Maar als je acht bent, dan is dat al heel gewoon. Dan is het veel spannender om de brooddief te ontmaskeren. Over dat soort dingen denk ik dan na.
Wat vind je belangrijk in een kinderboek?
Dat je even in een andere wereld kunt kijken is wel heel erg leuk. Even wegdromen misschien. Ja, ik denk dat ik dat wel belangrijk vind: dat je kunt dromen van zo’n andere wereld.
Welk personage uit je boeken zou je in het echt willen ontmoeten en waarom?
Emma uit ‘Duinmist’ wil ik graag nog een keer ontmoeten. Ik ben best benieuwd, of ze uiteindelijk toch vrienden is geworden met Mats, of niet.
Ingrid Bilardie – Duinmist
Delubas 2014, 45 bladzijden, illustraties van Robbert Damen, 8+ | genre: avonturenverhaal
Emma, Lisa en Remko wonen vlak bij de duinen. Mats, de nieuwe jongen uit hun groep, loopt alleen de duinen in. Hij weet de weg best, zegt hij. Maar het wordt al donker, het gaat misten en Mats komt niet terug. En Lisa heeft gehoord dat er een enge man rondloopt! Ze gaan achter Mats aan…
Wat vind je zelf je beste boek?
Ik ben erg dol op de ‘Drakendokter’ boeken. Ik wilde een vrolijk en spannend verhaal maken, maar met eenvoudige zinnen. Mijn zoon bedacht alle spannende dingen, zoals de draken en de reizen. En ik stopte die kleine, brutale Pluis de Kat erin. Ik wilde dat mijn zoon ook om het verhaal kon lachen en door Pluis lukte dat. Nu maken Pluis en de drakendokter heel veel kinderen aan het lachen, hoe geweldig is dat?
Wat doe je als je gaat schrijven? Doe je iets speciaals? Heb je speciale muziek, een speciale kamer?
Ik schrijf altijd aan de keukentafel. Ik moet wel eerst onze katten voeren, anders gaan ze op mijn laptop zitten. Als ik een schrijfdag heb, weten de katten al: vandaag krijgen we extra eten! Verder moet de post opgeruimd zijn en de afwas ook. Anders ga ik de hele tijd aan de afwas denken!
Hoe ziet een schrijfdag van jou er uit? Heb je bepaalde schrijfgewoonten?
Meestal ga ik toch aan de afwas denken! En de kat aaien.
Hoe lang doe je over het schrijven van een boek?
Ik schrijf ongeveer 750 woorden per dag. Voor een dik boek schrijf ik elke dag meer woorden: soms wel een paar duizend. Voor een dun boek, schrijf ik er minder, soms maar 60. Dat komt, omdat ik ook heel lang moet nadenken over welke woorden ik weglaat. Dat is een behoorlijke puzzel!
Hoe vaak wordt het verhaal herschreven na het schrijven van de eerste versie?
Heel vaak! Ik controleer eerst of het verhaal helemaal klopt, of alles erin staat. En of het spannend genoeg is. Daarna controleer ik of alle zinnen mooi zijn. En dan controleer ik de woorden. Als alles klaar is, controleren de uitgever en de redacteur het verhaal ook. Vaak moet ik dan nog een paar keer herschrijven, tot iedereen tevreden is.
Laat je tijdens het schrijven je verhaal aan andere mensen lezen of laat je het verhaal pas lezen als je klaar bent?
Eigenlijk mag niemand het lezen voor het klaar is. Daar word ik zo zenuwachtig van, dat ik daarna niet meer verder kan schrijven. Ik maak een uitzondering voor de mensen van mijn schrijfclub Zinniger Zinnen. En voor mijn uitgevers, als zij willen weten waar ik mee bezig ben.
Waarom ben je schrijver geworden? Of was je dat altijd al?
Ik was al verhaaltjes aan het schrijven toen ik zes was. Dus ik denk wel dat ik het altijd al was. Ik was in elk geval altijd al een verhalenverteller.
Wat waren jouw favoriete boeken toen je jong was? Hield je van lezen?
O ja, van lezen heb ik altijd gehouden. Ik las heel veel paardenboeken, maar vanaf een jaar of tien las ik ook alles wat mijn vader leende bij de bieb: Konsalik en Agatha Christie en Stephen King.
Wat voor boeken lees je zelf?
Momenteel kamp ik met een ernstige dystopia-verslaving. Ik vind het zo spannend om te lezen over al die bijzondere maatschappijen. Er is altijd van alles misgegaan. De wereld staat onder water. Of de computers zijn de baas geworden. Of er is een gemene leider. Maar de mensen vinden toch altijd een manier vinden om gelukkig te worden. Dat vind ik bijzonder om te lezen.
Lees je boeken van andere kinderboekenschrijvers?
Geen boek is echt veilig voor mij, dus ja, die lees ik ook! Ik vind de boeken van Marlies Verhelst altijd erg fijn lezen.
Wat lees je nu?
Ik lees nu ‘Vlam’, van Floortje Zwigtman. Ik moet er nog even inkomen, want ik ben er nog maar net in begonnen.
Floortje Zwigtman – Vlam
Moon 2014, 448 bladzijden, 15+
Lees de recensie van Mathilde
Roxane Tron is de dochter van Dux Tron, een dictator die Chimeria met harde hand regeert. Terwijl Roxane onbezorgde en gelukkige jeugdjaren op het eiland beleeft, gaat het gewone volk gebukt onder het regime van haar vader.
Christian Duse is een doodgewone jongen, die samen met zijn zussen Una en Marina en broer Rafaël een bandje vormt. Christian wil zich het liefst afzijdig houden van de politiek en ongestoord muziek maken. Daar komt een eind aan als Roxane zijn pad kruist en verliefd op hem wordt. Ze introduceert de Duses in het dictatorsgezin, en haar moeder ziet meteen haar kans schoon. Het regime begint barsten te vertonen en de vier muzikale jongeren kunnen het imago van het regime oppoetsen. Maar Marina en Rafaël zijn niet van zins het hoofd te buigen en zoeken via hun muziek de grenzen van de dictatuur op…
Lees je recensies over je boeken?
Ja, en ik lees ze het liefste met mijn ogen dicht! Een goede recensie is gewoon fijn. En van een recensie met kritiek kan ik veel leren. Maar het blijft altijd spannend.
Vind je het leuk om reacties van je lezers te krijgen?
Heel erg leuk! Ik stuur altijd een antwoord terug en ik bewaar alle reacties in een apart mapje.
Wat doe je als je niet aan het schrijven bent?
Dan ben ik moeder. Of toch maar die afwas aan het doen.
Is er nog iets wat je wilt vertellen wat ik niet heb gevraagd?
Nee, maar ik wil nog wel even zeggen dat ik je site erg mooi vind. En er staat echt zoveel op!
de foto komt van Ingrid Bilardie en is gemaakt door Annette Fauchey en mag ik van Ingrid Bilardie gebruiken bij dit interview