Lydia van Houten werd in 1972 geboren in Amsterdam. Lydia studeerde talen (Engels, Duits, Frans, Italiaans en Spaans), deed een opleiding voor midden management bij Schoevers en studeerde daarna psychologie aan de Open Universiteit. Na haar studies werkte ze als secretaresse voor een internationaal bedrijf. Ze heeft prentenboeken geschreven (als Lydia Albadoro), young adult boeken, een thriller voor volwassenen en een informatief boek. Binnenkort komt er een nieuw young adult boek uit, Evian Willow – Vloek van de vuurdraak uit.
Lydia van Houten heeft mijn interviewvragen schriftelijk beantwoord.
Interview
Hoe kom je aan inspiratie voor een boek?
Soms komen er actuele thema’s voorbij, zoals pesten, tijdreizen, of bijzondere dingen die mijn aandacht trekken. Vaak combineer ik thema’s waar ik iets mee wil doen. In Evian Willow bijvoorbeeld, is een van de thema’s hebzucht en de gevolgen daarvan. Het is als een virus dat om zich heen grijpt en alles om zich heen vernietigde. Dat was inspiratie genoeg om een boek op te baseren.
Hoe kies je namen voor je personages?
In geval van Evian Willow was ik op zoek naar een bijzondere naam. Het moest Keltisch zijn en niet vaak voorkomen. Anders was de magie er vanaf. Ik zocht in databanken en vond deze naam. Ook moest het een naam zijn die me meteen aansprak en een klik gaf. Eigenlijk is dat de basis waarop ik namen kies. Of zij mij kiezen, daar ben ik nog niet uit.
Schrijf je met een bepaalde leeftijd in je hoofd?
Nee! Echter heeft dat zowel een voordeel als een nadeel. Het voordeel is dat je geen beperking voelt of grenzen waarin je moet schrijven. Het nadeel is dat je soms van je redactie te horen krijgt: dat kan echt niet! Maar dat pas ik dan wel weer aan.
Wat vind je belangrijk in een kinderboek?
Eerlijkheid. Kinderen zijn niet dom, behandel ze dan ook niet zo. Wat mij betreft schrijf ik best lastige thema’s en zijn het zeker geen hap-slik ontbijtkoekjes. Wat ik belangrijk vind is dat de lezers geen moment door hebben dat ze moeten lezen, maar deel mogen nemen aan een avontuur.
Welk personage uit je boeken zou je in het echt willen ontmoeten en waarom?
Evian, absoluut! Als wees achtergelaten bij een kroeg. Hij werd opgevoed door de helse eigenaresse. Geen best leven maar ondanks dat zag hij kans om zijn toekomst zelf in zijn handen te nemen. Hij is een echte vechter en dat waardeer ik aan hem.
Wat vind je zelf je beste boek?
Het boek waar ik nu aan werk. Dat is altijd zo. Op het moment dat ik ze schrijf ben ik van ze gecharmeerd en als ze eenmaal klaar zijn denk ik altijd: ‘kan dat niet beter?’ Ook al zijn de recensies goed, daar ligt het niet aan. Maar mijn komende fantasy daar ben ik nog steeds blij mee. Zeker gezien de fantastische hoofdpersonen.
Wat doe je als je gaat schrijven? Doe je iets speciaals? Heb je speciale muziek, een speciale kamer?
“His Royal Fluffiness” ligt altijd naast mijn toetsenbord te spinnen, en af en toe gaat hij er ook op liggen. Dan schuif ik hem terug en krijg kopjes. Daarna drink ik zeker drie kopjes koffie, zet de doodshoofdspeakers voluit op de je-oren-blazen-bijna-uit-je-kop stand en begin dan aan het werk in de werkkamer boven. En speciale muziek? Ik weet niet… DJ’s zoals Hardwell, Vicetone, Proximity. Ik geloof dat epic music ook wel werkt. Haha, in ieder geval schrijf ik met veel geluid en herrie om me heen.
Hoe ziet een schrijfdag van jou er uit? Heb je bepaalde schrijfgewoonten?
Opstaan, ontbijt, kinderen naar school brengen, sporten en dan de opsluiting. Van 10.00 tot 14.30 werk ik aan een stuk door. Daarna komen de kinderen thuis en werk ik tussendoor en nog een paar uur als ze slapen. Ik wil op een woordenaantal van minimaal 1500 per dag zitten. Meestal lukt dat wel, vaak zijn het er ook meer. Mijn schrijfgewoonte is een leus die ik goed heb opgeslagen: “professionele mensen hebben professionele gewoonten, anders zijn het hobbyisten.” Daar is ook niets mis mee!
Hoe lang doe je over het schrijven van een boek?
Meestal binnen twee á drie maanden is de eerste versie af.
Hoe vaak wordt het verhaal herschreven na het schrijven van de eerste versie?
Nooit! Er zijn altijd wel wat aanpassingen, maar die zijn niet rigoureus. Wel zijn er vaak toevoegingen, wat ze denken, voelen, en dat soort dingen. Eigenlijk worden de ‘lagen’ verdiept. Dit proces duurt zeker ook twee á drie maanden. Dus al met al schrijf ik twee boeken per jaar. Toch verwacht ik dat met ervaring ook dit proces te versnellen is.
Laat je tijdens het schrijven je verhaal aan andere mensen lezen of laat je het verhaal pas lezen als je klaar bent?
Ik laat nooit iemand het verhaal lezen als ik er mee bezig ben. Een tip die ik kreeg uit het boek ‘On Writing’ van Steven King. Boordevol nuttige informatie, en voor mij een boek geworden waar niet mee te spotten valt.
Waarom ben je schrijver geworden? Of was je dat altijd al?
Het is eigenlijk iets dat zo liep. Geen leuk verhaal overigens. Mijn pen was altijd een manier om mij uit te drukken wat ik met mijn mond niet mocht zeggen. Daardoor leerde ik te ‘spreken’ met woorden die ik schreef. Spijtig genoeg begon mijn leven niet als sprookje maar als een nachtmerrie dat later een droom werd. Mijn pen werd mijn zwaard, en ik slijp hem nog steeds elke dag.
Wat waren jouw favoriete boeken toen je jong was? Hield je van lezen?
Zeker las ik graag, maar dat waren allemaal boeken voor volwassenen; Ernest Hemmingway, Lawrence en noem maar op. Dat kwam omdat ik geen kinderboeken kreeg en uit vrije wil boeken koos uit de kast van mijn opa die een gigantische collectie zware literatuur had. Het was eigenlijk een gebrek aan boeken dat me dwong dit soort boeken te lezen.
Wat voor boeken lees je zelf?
Veel non-fictie: On Writing van Steven King lees ik eens per jaar, Ayn Rand omdat ze een groot denker was, maar tegenwoordig ook Karin Slaughter, omdat iemand zei dat ik die echt eens moest lezen.
Lees je boeken van andere kinderboekenschrijvers?
Nee. Ook omdat ik me niet wil laten beïnvloeden. Dat gebeurt helaas toch wel genoeg door andere media zoals films en games.
Wat lees je nu?
Influence van Robert Cialdini. Weer een non-fictie boek. Vooral om me staande te houden als introvert. Schrijvers zijn nu eenmaal nooit uitgeleerd. Het is of je vrijwillig een leven lang huiswerk krijgt en doet.
Lees je recensies over je boeken?
Altijd. Ik probeer er van op te steken en te leren. Ook al weet ik dat ik niet iedereen tevreden kan stellen, ik wil toch een poging wagen het iedereen naar de zin te maken met mijn boeken.
Vind je het leuk om reacties van je lezers te krijgen?
Zeker! Het is fijn om te horen hoe ze het vinden. Hoe ze het beleven, dan is het net of we iets geheimzinnigs delen: een wereld, of verhaal dat eerder niet bestond.
Wat doe je als je niet aan het schrijven bent?
Lezen, af en toe samen met de kinderen koken, naar de dierentuin. Kortom samen iets ondernemen en genieten van deze spaarzame momenten. Tijd voor andere dingen heb ik bijna niet. Af en toe pak ik wel een game of een film als het echt te gek aan het worden is.
Is er nog iets wat je wilt vertellen wat ik niet heb gevraagd?
Oei, lastige vraag! Heel lastig. Uhm, nou misschien dat ik hoop dat iedereen veel plezier gaat beleven aan het nieuwe boek dat 11 november 2015 zal verschijnen? Dat Evian Willow in veel harten gesloten zal worden. O, en voordat ik het vergeet, zeker is er nog wat. Achterin het boek vraag ik lezers om een recensie achter te laten op www.ikvindlezenleuk.nl Mensen die dat doen maken kans om met hun oneliner op de kaft van deel twee te komen. Als dat niet leuk is? Dus allemaal je recensie plaatsen, hier, op dit gezellige blog!
Ja, er schiet me nog iets te binnen. Misschien leuk om voor de lezers te weten. Op www.evianwillow.nl komen er achtergronden, zijn er gratis sneak previews en extra’s te lezen over deze fantastische jongen.
Over Lydia van Houten
boeken op IkvindlezenNIETleuk | website
de foto komt van de website van Lydia van Houten en is gemaakt door Kees Rutgers. Ik mag de foto met Lydias toestemming gebruiken