Jacqueline Kelly – De evolutie van Calpurnia Tate (1e recensie)

Het is de zomer van 1899, en het is héét in Texas. Calpurnia – ‘Callie Vee ’ – is bijna 12 en het enige meisje in een gezin met zeven kinderen. Het liefst brengt ze haar tijd door bij de rivier achter het huis, samen met haar grootvader, op zoek naar bijzondere planten en dieren. Juist wanneer Callie en haar grootvader een grote ontdekking doen, verbiedt haar moeder haar nog langer buiten rond te zwerven. Ze moet leren koken, naaien en pianospelen om later een goede echtgenote en huisvrouw te worden. Pure tijdverspilling, vindt Calpurnia. Ze droomt ervan te reizen en naar de universiteit te gaan. Maar is dat wel mogelijk voor een meisje aan het eind van de 19de eeuw?

Over het verhaal

In 1899 konden we de duisternis al bedwingen, maar niet de hitte van Texas.
Uren voor zonsopgang stonden we in het aardedonker op, als er aan de oostelijke hemel amper een streep diepdonkerblauw was te zien en de horizon nog inktzwart bleef. We staken petroleumlampen aan die we als ons eigen flakkerende zonnetje in het duister voor ons uit droegen.
’s Ochtends moesten we een complete dagtaak aan werk verzetten, want ’s middags dreef de verzengende hitte ons terug in het grote huis met de gesloten luiken. Daar lagen we onder de hoge plafonds van schemerige vertrekken als zwetende slachtoffers op bed. De lakens werden besprenkeld met eau de cologne, moeders gebruikelijke zomerremedie die maar een minuut hielp.
Om drie uur, als het tijd werd om weer op te staan, was de temperatuur nog altijd moordend. (blz. 7)

Calpurnia, ze wordt Callie Vee genoemd, is bijna 12 en het enige meisje thuis. Ze heeft 6 broers. Het is 1899 en ze wonen in Texas. Callie Vee vindt het heerlijk om buiten te zijn.  Callie probeert zoveel mogelijk haar eigen gang te gaan. Ze kijkt goed om zich heen en het is haar opgevallen dat sprinkhanen verschillende kleuren hebben. Soms zijn ze gelig, soms zijn ze groenig.

En toen begreep ik het. Het was geen nieuwe soort. Ze hoorden allemaal bij dezelfde sprinkhaanfamilie. Degenen die om te beginnen een beetje geler waren geboren, werden oud in de droogte; de vogels konen hen niet zien in het verdorde gras. De groenen werden er al snel door de vogels uitgepikt en kregen geen kans om groot te worden. Alleen de gelen konden overleven, omdat ze beter toegerust waren om de verzengende hitte te doorstaan. Charles Darwin had gelijk. Het bewijs was op ons eigen erf te vinden.
Diep geschokt lag ik in het water na te denken en naar de lucht te staren. Ik zocht een fout in mijn redenering, een barst in mijn conclusie. Die kon ik niet vinden. Toen plonsde ik naar de oever. Ik hees me op aan de dienstwillige olifantsoren die op de oever groeiden, droogde me af met mijn schort, kleedde me zo vlug als ik kon aan en rende naar huis. (blz. 20)

Callie Vee gaat hier met haar opa over praten. Tot voor kort hadden ze eigenlijk niets te bespreken met elkaar, maar nu Callie Vee zich interesseert voor natuur wel. Haar opa is geïnteresseerd in natuur en wetenschap. Zo laat hij Callie Vee zien wat een microscoop is…

Ik klungelde met de reflector en hield mijn oog voor de kijker, want ik wist dat er iets heel gewichtigs stond te gebeuren. Wat ik zag kon alleen maar omschreven worden als een veld van bleke, grijze mist. Wat een vreselijke teleurstelling.
‘Eh, grootpapa… ik zie niets.’
‘Je moet hem scherpstellen, hiermee,’ zei hij, ‘en de knop langzaam van je af draaien. Nee, niet opkijken. Blijf erin kijken terwijl je draait.’
Het was lastig.
‘Heb je genoeg licht?’ vroeg hij. ‘Denk aan de reflector.’
Toen gebeurde het. En ik schrok me dood. Onder mijn ogen brak een barstensvolle, kolkende wereld van wriemelwezentjes open.
‘Ieeek!’ schreeuwde ik en sprong achteruit, waarbij ik bijna de apparatuur omgooide. ‘O jee,’ zei ik, en ik zette de microscoop weer recht. Ik keek op naar grootpapa. (blz. 95)

Samen met haar opa gaat Callie Vee vaak wandelen. Ze verzamelen dan plantjes en insecten om ze thuis beter te bekijken. Op een dag vinden ze een plantje waarvan haar opa denkt dat het nog door niemand is ontdekt. Ze laten er een foto van maken en sturen het op naar Washington, waar een commissie zal kijken wat voor plantje het is. Callie Vee zou het liefste de hele dag met haar opa op stap zijn, maar haar moeder heeft andere plannen. Ze vindt dat het tijd wordt voor Callie Vee om zich als een meisje te gedragen en de dingen te leren die later belangrijk zullen zijn voor haar, zoals koken, borduren, breien enzovoort. Zal Callie Vee naar haar moeder luisteren? Mag ze nog wel met haar opa op stap? Wanneer krijgen ze een antwoord uit Washington?

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★☆☆ – gemiddeld
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, saai
Hoe kom je aan het boek?
gekregen van de uitgeverij om er een recensie over te schrijven
Zitten er plaatjes (illustraties) in het boek?
Nee
Wat vind je leuk aan het boek?
Het is interessant om te lezen hoe Callie de natuur om zich heen onderzoekt, samen met haar opa
Wat vind je niet leuk aan het boek?
Het taalgebruik in het boek is ouderwets. Daardoor vond ik het moeilijk om te lezen. Het verhaal komt heel langzaam op gang en pas in de tweede helft van het boek gebeurt er iets. Ik heb meerdere keren op het punt gestaan om met het lezen van dit boek te stoppen. De tweede helft van het verhaal maakte veel goed… 
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Ik wil Callie Vee ontmoeten en haar opa en dan wil ik met ze mee wandelen en de natuur bekijken
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Hierboven staan leuke stukjes uit het boek
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Moeilijk
Zitten er moeilijke woorden in het boek?
Ja
Heb je net ‘ja’ ingevuld? Kun je dan een voorbeeld geven van moeilijke woorden? Wat heb je gedaan toen je deze woorden tegenkwam?
Er staan heel veel ouderwetse woorden in het boek, zoals klissen, naturalist, trog, smokken, slodderig
Wil je het boek nog een keer lezen?
Nee, ik wil het boek niet nog een keer lezen
Aan wie zou je dit boek aanraden?
Aan kinderen vanaf 10 jaar