In het jaar 2041 is het eerste permanente buitenaardse verblijf op de maan voor mensen een feit. De twaalfjarige Dashiell is een van de uitverkorenen die er mogen wonen. Het lijkt fantastisch, maar niemand op aarde kent de waarheid: het leven op de maan is oersaai! Kinderen mogen niet eens naar buiten – en om het nog erger te maken, het eten is er ver-schrik-ke-lijk, de leefruimte beperkt en de wc’s… De wc’s zijn het grootste drama ever. Op dag 188 van hun verblijf op de maan wordt dr. Ronald Holtz dood gevonden buiten de basis. Hij blijkt zonder dat iemand het wist de basis te hebben verlaten en heeft daarbij zijn ruimtepak niet goed aangedaan. De bevelhebber van de basis denkt al snel aan een ongeluk, maar Dash gelooft dat niet en gaat op onderzoek uit.
Over het verhaal
Laten we meteen iets rechtzetten: alles wat je in films voorgespiegeld krijgt over ruimtevaart is volslagen geleuter.
Enorme ruimteschepen die net zo comfortabel zijn als een luxe cruiseschip? Flauwekul.Reizen met de snelheid van het licht? Vergeet het maar. Holodekken? Terravorming? Omhoog gestraald worden? Reken er niet op.
Het leven in de ruimte is waardeloos. Geloof me, ik weet waar ik het over heb.
Ik heet Dashiell Gibson. Ik ben twaalf jaar oud en ik woon op de maan.
In Maanbasis Alfa, om precies te zijn.
Dat weet je natuurlijk al. Als je op aarde woont, weet je dat. Tenzij je de afgelopen jaren ergens diep in het oerwoud hebt gezeten. En aangezien er niet veel over is van het oerwoud, lijkt me dat nogal onwaarschijnlijk.
Maanbasis Alfa, inclusief alle mensen die er wonen, is al tijdenlang een enorme hype. De eerste nederzetting in de ruimte! De eerste mensen die op een ander hemellichaam dan de aarde wonen! De glorieuze eerste stap van de mensheid op weg naar de totale kolonisatie van de Melkweg!
De regering heeft ons ook al die kletskoek wijsgemaakt, toen mijn ouders werden gevraagd voor dit project. En ik moet toegeven dat ik er met open ogen in ben getrapt. Wij allemaal, trouwens. Die overheidsmensen maakten er een prachtig verhaal van: in Maanbasis Alfa zou het minstens net zo comfortabel zijn als thuis. We zouden de geschiedenis ingaan als een van de eerste families die in de ruimte woonde. We zouden een nieuw soort pioniers zijn, ware avonturiers die een grensverleggende prestatie zouden leveren.
Zoals ik al zei: geleuter. (blz. 18)
Op een ochtend blijkt er iemand (dr. Holtz) de maanbasis te hebben verlaten. Zonder zijn ruimtepak goed aan te trekken. De man wordt dood gevonden. Iedereen denkt dat dr. Holtz door een ongeluk is overleden. Maar Dash denkt dat hij vermoord is. Hij heeft dr. Holtz namelijk vannacht aan iemand horen vertellen dat hij een geweldige ontdekking had gedaan en dat hij dat vandaag bekend zou maken. Dash was namelijk op dat moment op de wc. Hij heeft nog door een kier van de deur gekeken of hij kon zien met wie dr. Holtz aan het praten was, maar hij zag niemand. Hij neemt aan dat hij met iemand telefoneerde. Dash vertelt dit alles aan zijn ouders, maar die geloven hem niet echt.
‘Het is pas een uur geleden gebeurd,’ sputterde ik. ‘Ze vinden vast nog wel aanwijzingen.’
Mama en papa wisselden weer zo’n bezorgde blik. Dat deden ze al de hele ochtend, alsof ze zich veel meer zorgen om mij maakten dan om het lot van dr. Holtz.
Papa zei: ‘Dash, je bent een slimme jongen. Je bent vroegwijs en heel volwassen voor je leeftijd, en dat vinden we fantastisch. Maar soms slaat het brein van je op hol en ga je allerlei patronen en verbanden zien die er misschien helemaal niet zijn.’
‘het is altijd moeilijk om de dood van een goede bekende te verwerken,’ voegde mama eraan toen. ‘Iedereen heeft zijn eigen manier om met zo’n tragische gebeurtenis om te gaan…’
‘Ik verzin het echt niet, hoor!’ snauwde ik, veel te hard. Iedereen in de eetzaal draaide zich naar ons toe, dus dempte ik snel mijn stem weer. ‘Jullie hebben dr. Holtz niet horen praten, vannacht op de wc. Anders waren jullie er ook van overtuigd dat het geen ongeluk was.’
Mijn ouders waren een beetje achteruit gedeinsd, geschrokken van mijn uitbarsting. Maar ze leken nu tenminste wel te beseffen dat ik het niet alleen maar moeilijk had met het feit dat er iemand dood was. ‘Nou, als het echt een moord was,’ zei papa, ‘dan zal er inderdaad wel bewijs worden gevonden. Maar als dat niet gebeurt…’ (blz. 53)
Dash gaat dan maar zelf op onderzoek uit. Hij krijgt daarbij hulp van zijn vrienden. Heeft Dash gelijk dat dr. Holtz vermoord is? Komen de kinderen er achter wat dr. Holtz voor geweldigs had ontdekt?
Mening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★★☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk, Andere mensen zeiden dat het een leuk boek is
Welke steekwoorden passen bij het boek?
avontuurlijk, geheimzinnig, spannend, verrassend
Hoe kom je aan het boek?
gekregen van de uitgeverij om er een recensie over te schrijven
Zitten er plaatjes (illustraties) in het boek?
Nee
Wat vind je leuk aan het boek?
Het verhaal speelt zich af op de maan
Wat vind je niet leuk aan het boek?
xx
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Ik wil Dash ontmoeten en zien hoe Maanbasis Alfa er uit ziet
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Dit is het eerste deel van een serie
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Zitten er moeilijke woorden in het boek?
Weet ik niet
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen, Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen, Ik wil het volgende boek uit deze serie lezen
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor kinderen vanaf 10 jaar
Mijn hond Wooster vond “De maan-zaak” ook een leuk boek 🙂
