George is een jongen. Om te zien tenminste. Want George weet zelf dat ze een meisje is. Ze houdt dit voor iedereen geheim. Totdat ze met de klas een toneelstuk van haar lievelingsboek gaan opvoeren. George wil supergraag de hoofdrol van Charlotte spelen. Maar ze mag van de juf niet eens auditie doen… omdat ze een jongen is. Samen met haar beste vriendin Kelly bedenkt George een plan. Zodat ze niet alleen Charlotte kan zijn – maar vooral zichzelf, voor eens en altijd.
Over het verhaal
George viste een zilverkleurige huissleutel uit het kleinste vakje van een grote rode rugzak. Haar moeder had de sleutel erin vastgenaaid zodat hij niet kwijt kon raken. Maar als de rugzak op de grond stond, was het draadje aan de sleutel te kort om bij het slot te komen. Dus balanceerde George wiebelend op één been terwijl ze de rugzak op de knie van haar andere been omhooghield. Ze wurmde net zo lang met de sleutel tot ze de deur open kreeg.
Ze stommelde naar binnen en riep: ‘Hallo?’ Er brandde geen licht. Maar toch moest ze zeker weten dat er niemand thuis was. Ze liep de trap op naar boven. De deur van haar moeders slaapkamer stond open en het bed was opgemaakt. Er was ook niemand in Scotts kamer. Nu ze wist dat ze echt alleen was, liep George naar haar eigen slaapkamer, deed de deur van de kast open en keek naar de berg knuffels en speelgoed die erin lag. Er was niets verschoven of verplaatst. (blz. 7)
George is blij dat er niemand thuis is als ze uit school komt. Dan kan ze rustig in haar tijdschriften bladeren en zich een meisje voelen. Ze wou dat ze een echt meisje was. Ze vindt het vreselijk dat mensen alleen maar een jongen zien als ze haar zien… Op school moest George huilen over het einde van “Charlotte’s web”, een boek dat de juf aan de klas voorlas.
Juf Udell liep ook langs het tafeltje van George. ‘Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik moet vinden van mensen die níét huilen om het einde van Charlotte’s Web.
‘U huilde toch ook niet?’ mompelde George.
‘De eerste drie keer weg… en daarna ook echt nog wel een paar keer…’ Juf Udell zweeg en heel even leek het alsof ze tranen in haar ogen zou krijgen. ‘Ik denk dat je een bijzonder iemand moet zijn wanneer je om een boek kunt huilen. Het bewijst dat je je in iemand kunt inleven, en fantasie hebt.’ De juf gaf George een klopje op haar schouder. ‘Zorg dat je dat niet kwijtraakt, George, dan word je later een fijne, aardige man.’
Het woord ‘man’ kwam keihard aan bij George. Het was nog honderd keer erger dan ‘jongen’. Ze kon bijna geen lucht krijgen. de tranen schoten weer in haar ogen en ze beet hard op haar lip. Ze legde haar hoofd op haar tafeltje en wenste dat ze onzichtbaar was.
(blz. 22)
En dan vertelt de juf op school dat ze een toneelstuk gaan opvoeren, over Charlotte’s Web. Over een paar dagen zijn de audities voor de grote rollen. De meisjes mogen auditie doen voor Charlotte. George gaat na schooltijd met haar beste vriendin Kelly oefenen. George durft bijna niet te zeggen dat hij auditie wil doen voor Charlotte…
Wauw, Kelly. Je kamer is nog netter dan anders.’
‘Ik kreeg ook de schoonmaakkriebels. Daardoor is mijn vader ook aan de slag gegaan.’
‘Misschien kun je hem leren hoe het moet.’
‘Ha! Voor hem is het leukste van opruimen dat hij dingen terugvindt die hij kwijt was. Alsof je aan het schatgraven bent, zegt hij. Maar goed, ik vind het een geweldig idee van je.’
‘Welk idee?’
‘Dat je auditie wilt doen voor Charlotte. Juf Udell vindt het vast prachtig dat jij zoveel geeft om het personage dat je haar graag wilt spelen, ook als is Charlotte een meisje en ben jij een jongen. Acteren is toch gewoon doen alsof?’
‘Eh…’ was het enige wat George kon uitbrengen. Een meisje spelen was voor haar helemaal niet doen alsof, maar ze wist niet hoe ze dat aan Kelly moest vertellen. Het viel trouwens sowieso niet mee om Kelly te onderbreken als ze eenmaal bezig was. George’s moeder zei vaak dat Kelly later maar advocaat moest worden. En Kelly zei dat haar vader haar zou aanklagen als ze het in haar hoofd haalde.
‘Weet je,’ ging Kelly verder, ‘ ik denk dat je die rol wel krijgt, alleen al omdat juf Udell hiermee een voorbeeld kan stellen. Ze heeft het er altijd over dat we onze keuzes niet moeten laten afhangen van wat andere mensen denken.’
‘Maar het is wel wat meer dan alleen het toneelstuk,’ probeerde George duidelijk te maken. (blz. 40)
Zal George de rol van Charlotte mogen spelen?
Mening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★★☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk
Welke steekwoorden passen bij het boek?
grappig, ontroerend, verrassend, zielig
Hoe kom je aan het boek?
gekregen van de uitgeverij om er een recensie over te schrijven
Zitten er plaatjes (illustraties) in het boek?
Nee
Wat vind je leuk aan het boek?
Ik vind het leuk dat het verhaal gaat over een jongen die eigenlijk een meisje is. Hij wil dolgraag de vrouwelijke hoofdrol in het toneelstuk op school
Wat vind je niet leuk aan het boek?
Ik vind het niet leuk dat de volwassenen om George heen niet luisteren naar haar. Ze doen alsof ze gewoon een jongen is. Ze kijken niet naar wie George is
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Ik zou George willen ontmoeten, en naar het toneelstuk kijken
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Ik vond het een lief verhaal, vooral door de reacties van haar beste vriendin
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Zitten er moeilijke woorden in het boek?
Weet ik niet
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor kinderen vanaf 8 jaar. Het is ook een goed verhaal om voor te lezen op school als aanleiding voor een gesprek over geslacht (wanneer ben je een jongen of meisje?)