Vrijdag 23 september 2016
Eind september was Lisa Williamson op bezoek bij uitgeverij Lemniscaat. Een aantal bloggers mocht haar ontmoeten. Ik mocht haar ook kort interviewen. We zaten gezellig aan een lange tafel omringd door boekenkasten. Er was heerlijke appeltaart. Lisa vertelde over haar boek. Toen ze jong was kende ze eigenlijk geen transgender mensen. Dat veranderde toen ze bij een organisatie ging werken die transgenders helpt. Ze praatte met families en besloot dat ze hier een boek over moest schrijven.
Lisa was jarenlang acteur, maar ze heeft nooit een grote doorbraak gehad. Ze moest er altijd bij werken en dat deed ze onder andere bij een therapeut. Na werktijd schreef ze haar boek. Meerdere uitgeverijen waren hierin geïnteresseerd. Lisa heeft met al deze uitgeverijen gepraat en uiteindelijk gekozen voor een kleine uitgeverij waarbij haar ideeën over reclame maken en dergelijke overeen kwamen. Deze uitgeverij voelde als de beste keuze.
Lisa’s favoriete personage is Leo. Ze begon met het schrijven van Davids verhaal, maar als snel werd het een verhaal met twee hoofdpersonen.
Ze is nu bezig met de laatste dingetjes voor haar volgende boek. Dit boek komt in februari uit en is voor 15+. Het verhaal gaat over zussen en is geschreven van uit het gezichtspunt van de middelste zus.
Lisa vindt het fijn om te schrijven voor jongeren vanaf 15 jaar, omdat op deze leeftijd mensen veel dingen voor het eerst doen. Ze gaan de wereld ontdekken. Het is een leuke leeftijd om over te schrijven.
De rest van de groep kreeg een rondleiding door de uitgeverij. Ondertussen mocht ik Lisa een paar vragen stellen.
Interview
Wie van je personages zou je in het echt willen ontmoeten?
Ik denk dat een minder belangrijk personage zou zijn, want ik heb het gevoel dat ik David en Leo al erg goed ken. Er is veel onduidelijk over de vader van Leo. Ik zou hem wel willen ontmoeten. Ik ben benieuwd wat er met hem is gebeurd, en ik heb hem wel wat te vertellen… Tijdens het schrijven ben ik wel eens benieuwd naar de volwassenen in het verhaal. Ik vraag me af hoe hun verleden er uit ziet, en hoe ze zijn geworden zoals ze zijn.
Hoeveel boeken heb je geschreven?
‘Wie is er nou normaal?’ is het eerste boek dat uitgegeven is, maar ik heb ook andere boeken geschreven. Ik heb o.a. een boek geschreven dat achteraf gezien over mij gehad. De hoofdpersoon is een versie van mij (zelfde lengte, zelfde werk, zelfde haar). Het verhaal gaat over een acteur die geen werk heeft. Verder heb ik net mijn tweede young adult boek geschreven en dat komt in februari uit.
Wat las je toen je jong was?
Ik las Enid Blyton en Roald Dahl toen ik kind was. Als tiener las ik veel Amerikaanse tienerboeken. Ik groeide op in de jaren 90 en las bijvoorbeeld de boeken over Sweet Valley High. Ik wilde lezen over leeftijdsgenoten. Ik merkte dat het leven in Amerika heel anders is dan in Engeland, ondanks dat we dezelfde taal spreken. Toen ik ging acteren had ik minder tijd voor lezen.
Lees je boeken van andere schrijvers?
Ja, ik lees ongeveer evenveel YA-boeken als volwassen boeken. Ik hou van de boeken van Engelse schrijvers zoals Holly Bourne, Non Pratt, en van Amerikaanse schrijvers zoals David Levithan, Rebecca Stead.
Wat doe je als je gaat schrijven?
Ik zou dolgraag een eigen kamer willen hebben. Ik ben jaloers op mensen die een mooi bureau hebben. Thuis heb ik een grote computer in de slaapkamer staan. Dat is geen handige plek om te werken. Ik gebruik deze computer voornamelijk voor redigeren en het afronden van een boek. Schrijven doe ik soms in de woonkamer en soms in een café. Ik ben flexibel. Ik vind het fijn om een nieuw boek te beginnen met een nieuw notitieboek.
Voor het schrijven heb ik het begin van het verhaal in mijn hoofd, en een gevoel waar het verhaal heen zal gaan. Ik weet het einde nog niet. Ik maak geen uitgebreide planning. Dat heb ik 1 keer gedaan en toen ging het boek uiteindelijk een heel andere kant op. Dat vond ik zonde van de planning. Soms weet ik niet wat er in het verhaal moet gebeuren. Ik probeer dan wat dingen uit. Soms verwijder ik dingen uit het verhaal. Ik bewaar wel alles op mijn computer. Het is wel verdrietig om te zien hoeveel ik heb geschreven en hoeveel ik daarvan uiteindelijk niet gebruikt heb.
Wat doe je als je niet schrijft?
Als ik niet schrijf vind ik het leuk om af en toe te acteren en om tv-commercials te doen.
Laat je je verhaal lezen aan anderen als het nog niet af is?
Als ik niet precies weet hoe een scène moet gaan laat ik het aan mijn redacteur zien. Verder heb ik elke twee weken een bijeenkomst van mijn schrijfgroep. We zijn 4 jaar geleden begonnen met een schrijfcursus. Een van hen schrijft ook voor jongeren, de rest voor volwassenen. Het is fijn om hun mening te horen. En soms laat ik mijn verhaal lezen aan een goede vriend die van lezen houdt.
Hoe veel versies heeft een boek voordat het klaar is?
Voor mijn volgende boek heb ik 6 versies geschreven. Maar in mijn eerste versie heb ik al veel herschreven. Ik wil dat elk hoofdstuk perfect is voordat ik verder ga met een volgend hoofdstuk. Ik ben ongeveer 2 jaar bezig voordat een boek klaar is. Hopelijk gaat dat bij elk boek sneller… Ik heb veel ideeën om over te schrijven, maar ik vind het moeilijk om een keuze te maken. Daarnaast doe ik ook wat kleine projectjes.
Wat lees je nu?
Ik lees nu ‘The Summer I Turned Pretty’ van Jenny Han, omdat ik haar vanavond ga ontmoeten bij een activiteit.
Wil je nog iets vertellen wat ik niet heb gevraagd?
‘Wie is er nou normaal?’ is een boek voor iedereen die naar school is geweest. Het verhaal gaat over gender, maar het gaat ook over erbij horen en verliefd worden. Het is een boek voor iedereen.
Na mijn interview en de rondleiding was er nog gelegenheid om vragen te stellen en boeken te laten signeren. Van uitgeverij Lemniscaat kreeg ik een tas vol boeken, posters en andere leuke dingen.
Over Lisa Williamson
boeken op IkvindlezenNIETleuk | website
Met dank aan uitgeverij Lemniscaat en Lisa Williamson voor het interview. De foto’s zijn door mijzelf gemaakt