Kieran Larwood – Podkin Eenoor (1e recensie)
Ieder konijn weet wie Podkin Eenoor is. Van jong tot oud kennen ze de verhalen over hun onverschrokken, slimme soortgenoot. Zijn status is legendarisch, mythisch haast. Maar zijn die verhalen niet een beetje overdreven? Het is midwinternacht als een rondreizende bard aankomt in de konijnenburcht van Doornwoud. In ruil voor een maaltijd en een slaapplek biedt hij aan het échte verhaal te vertellen. Ademloos luisteren de konijnen naar de geschiedenis van Podkin Eenoor – het dappere konijntje dat ondanks zijn jonge leeftijd hun allergrootste vijand wist te verslaan.
Over het verhaal
Knerp, knerp. Knerp, knerp. Het geluid van zware voetstappen door een dikke laag sneeuw weerkaatst door de nachtelijke stilte.
Een wollige witte deken bedekt de hellingen van de rij heuvels die bekendstaat als de Scherpe Heuvels. Het maanlicht danst eroverheen en laat hier en daar de stuifsneeuw fonkelen alsof er diamantjes over het landschap zijn uitgestrooid.
Het sneeuwdek is onaangetast, op één smal spoor van voetafdrukken na dat vanuit de heuvels naar het bevroren bos aan de voet van de heuvels leidt.
Knerp, knerp. Knerp, knerp gaan de stappen van de spoormaker. Ineengedoken loopt hij voort, duidelijk vermoeid, en hij gebruikt een lange stok om door de sneeuw te ploegen. Hij lijkt op een oude man, maar het is al honderden manen geleden dat mensen dit gebied betraden. Een konijn dat rechtop loopt, zoals mensen dat ooit deden. Zijn oren zitten verborgen onder een kap en hij is gehuld in een zware leren mantel. Van onder de kap spieden felle ogen naar de winterse nachtwereld.
De dikke vacht op zijn gezicht is beschilderd met krullerige blauwe patronen, wat aangeeft dat hij een bard is. Een rondtrekkend, verhalen vertellend konijn. Een zwerver die niets heeft dan de versleten kleren aan zijn lijf en een hoofd propvol sprookjes en verhalen: oude en nieuwe verhalen, rammelende en opgelapte verhalen. Zo’n beetje elk verhaal dat je ooit hebt gehoord, plus nog een heleboel die je niet kent. (blz. 7)
De bard komt niet veel later aan bij een konijnenburcht. Hij krijgt een plekje bij het haardvuur en wat te eten en te drinken. De kleine konijnen willen dolgraag een verhaal van de bard horen. Ze willen het verhaal van Podkin Eenoor horen. Podkin is de grote held van de konijnen. Iedereen kent de verhalen over hem. Maar de bard vertelt over de tijd dat Podkin Eenoor nog twee oren had en een klein konijntje was. Podkin was dol op rondhangen en niets doen. Op een avond wordt de konijnenburcht waar Podkin woont overvallen door een andere konijnenstam, de Goroms. Nou ja, eigenlijk zijn het geen konijnen meer. Ze zien er uit als een soort van ijzeren konijnen en ze zijn ontzettend sterk. Podkin en Paz, zijn zus, moeten van hun moeder vluchten…
Als er één ding is waar konijnen goed in zijn, dan is het rennen. Dat stamt nog uit de tijd dat we smakelijke, pluizige hapjes waren, het lievelingseten van alle dieren. Ja, toen waren we bang voor onze eigen schaduw en schoten we bij het eerste teken van gevaar meteen een schuilplaats in, om niet te eindigen als het ontbijt van iets met scherpe tanden en een lege maag.
Maar Podkin en Paz hadden al meer dan genoeg gerend tijdens die lange, koude nacht. Hun spieren deden pijn en hun vacht zat aan elkaar geklit door klonten bevroren sneeuw. Hoewel Poek een klein hummeltje was, had Paz inmiddels lamme armen omdat ze haar broertje de hele tijd had gedragen. Het enige wat ze nog konden was paniekerig verder strompelen en struikelen, tussen de bomen door, weg van de naderende Goroms. Weg van dat vreselijke geknars dat met elke hartslag dichterbij kwam. (blz. 40)
De Goroms komen snel dichterbij en Podkin en Paz kunnen bijna niet meer. Podkin heeft, voordat ze wegrenden bij hun konijnenburcht, een oud mes gekregen. Het ziet er niet mooi uit, maar het kan overal doorheen snijden. Behalve door ijzer. Podkin kan er dus geen Goroms mee aanvallen. Maar Podkin en Paz bedenken een plan om de Goroms tegen te houden en zelf verder te kunnen vluchten.
Podkin klemde zijn kaken op elkaar. Als de ruiters nu opkeken en hem zagen, was het afgelopen. Hij moest dit voor elkaar krijgen – en snel ook. Hij hield de dolk schuin tegen de boomstam, het lemmet omlaag gericht. Met ingehouden adem duwde hij het in de boombast.
Hij had eigenlijk niet verwacht dat er iets zou gebeuren. Dus toen er wel iets gebeurde, was hij met stomheid geslagen. De dolk gleed door de honderd jaar oude eik alsof die van boter was. Podkin kon het mes net op tijd tegenhouden voordat het er aan andere kant van de stam weer uit schoot.
Nu schuin omhoog snijden. Snel!
Podkin trok de dolk los en maakte nog een snee, deze keer schuin omhoog. Een dikke driehoek van hout viel uit de stam en plofte in de sneeuw. Onder hem kwamen de ruiters dreigend op Paz af, die nog steeds stond te stamelen over haar broer die ze was kwijtgeraakt in de sneeuwstorm. En toen klonk er een laag, grommend geluid, zo hevig dat Podkins oren ervan beefden. Het duurde een moment voordat hij besefte dat het uit de eik kwam, die nu naar voren helde. De boom tuimelde omlaag, eerst langzaam, maar algauw kreeg hij meer vaart. Twijgjes en takken braken krakend af onder het gewicht. Pod zag de Goroms opkijken en ademwolkjes van verbazing uit hun ijzeren maskers komen. Het volgende moment raakte de boom ze in een explosie van sneeuwkristallen, met een bulderend geraas dat door het hele woud galmde. (blz. 46)
Hun plan lijkt gelukt te zijn. Maar waar moeten Podkin en Paz, en hun broertje Poek, nu heen? Waar is een plek om zich te verstoppen voor de Goroms? Hoe komt Podkin eigenlijk aan de naam Podkin Eenoor?
Mening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
1. Wat vind je van het boek?
★★★★☆
2. Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk, ik heb het boek van de uitgeverij gekregen om er een recensie over te schrijven
3. Welke steekwoorden passen bij het boek?
avontuurlijk, geheimzinnig, spannend, verrassend, zielig
4. Staan er tekeningen in het boek? Wie heeft ze gemaakt?
De zwartwit illustraties zijn gemaakt door Kieran Larwood. Ze zijn erg gedetailleerd
5. Wat vind je van de tekeningen? Passen ze bij het verhaal?
De illustraties laten stukjes uit het verhaal zien
6. Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
7. Waar gaat het verhaal over?
zie hierboven
8. Wie is de hoofdpersoon?
Podkin Eenoor. Hij is de hoofdpersoon in het verhaal dat de bard vertelt aan de jonge konijnen
9. Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Ik wil Podkin Eenoor ontmoeten. Hij lijkt mij een dapper konijn
10. In welke tijd speelt het verhaal zich af?
Weet ik niet
11. Waar speelt het verhaal zich af?
In de Vijf Rijken van Lanica
12. Waarom moeten andere kinderen dit boek lezen?
Het is een spannend en mooi verhaal over Podkin. Ik denk dat dit boek een klassieker kan worden, omdat het spannend en goed geschreven is
13. Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Dit is het eerste deel van een serie over Podkin en ik ben heel benieuwd hoe het verhaal van Podkin verder gaat
14. Wil je het boek nog een keer lezen?
Ja, ik wil het boek nog een keer lezen, Ik wil het volgende boek uit deze serie lezen