Op 9 maart ben ik naar de Dag van de Literatuur geweest. Dit is een literatuurfestival voor middelbare scholieren in de bovenbouw. Het literatuurfestival wordt om het jaar georganiseerd en het volgende festival zal dus in 2019 weer zijn. De Dag van de Literatuur wordt georganiseerd sinds 1989 en trekt jaarlijks zo’n 5000 bezoekers.
De Dag van de Literatuur zit vol met schrijvers, workshops en interviews. Ik vond het best lastig om uit te kiezen welke schrijvers ik wilde zien en horen.
De Kracht van Rotterdam
Als eerste ben ik naar de bijeenkomst van ‘De Kracht van Rotterdam’ geweest. Dit is een project waar Rotterdamse middelbare scholen aan mee konden doen. Twaalf fotografen hebben foto’s gemaakt in Rotterdam gedurende 24 uur. Negen middelbare scholen uit Rotterdam deden mee aan het schrijfproject voor 4 havo/vwo. Hierbij kregen 21 schoolklassen schrijflessen van Rotterdamse schrijvers (Bianca Boer, Said El Haji, Sanneke van Hassel, Daphne van Huisden, Raoul de Jong). De vijf beste verhalen werden tijdens de Dag van de Literatuur voorgelezen. Dat waren de verhalen van Floor Bosman (Erasmiaans Gymnasium), Anne Elings (Wolfert van Borselen Tweetalig), Muriël de Kroon (Het Lyceum Rotterdam), Mohamed Lamtalssi (OSG Hugo de Groot) en Pim Storm (Melanchton Schiebroek). Via de linkjes bij de namen kun je hun verhalen lezen. Ik vond het erg boeiend om naar deze verhalen te luisteren.
Interview met Edward van de Vendel, Gustaaf Peek en Khalid Boudou
Daarna ben ik naar het Interview met Edward van de Vendel, Gustaaf Peek en Khalid Boudou in de Willem Burgerzaal geweest. Zij werden geïnterviewd door middelbare scholieren. Evita de Roode is de gesprekleider.
Het boek Dagen van bluegrass liefde van Edward van de Vendel wordt een musical. De interviewers zijn benieuwd naar de betrokkenheid van Edward hierbij. Hij vertelt dat hij liedjes heeft geschreven voor deze musical, maar dat hij er verder niet bij betrokken is.
Gustaaf Peek vertelt dat hij chronologische verhalen niet zo goed snapt. Daarom schrijft hij zelf geen chronologische verhalen. Hij heeft het wel eens geprobeerd, maar toen werd het juist anti-chronologisch. Edward van de Vendel geeft aan dat hij juist wel chronologisch schrijft, omdat dit makkelijker leest voor jongeren.
Khalid Boudou probeert vmbo-leerlingen te interesseren voor literatuur. Hij doet dit door terug te gaan naar de jongen die hij toen zelf was. Vanuit die blik kijkt hij naar zijn eigen boeken.
Gustaaf Peek schreef twee boeken over mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in dienst van de Duitsers waren. Hij vindt het verschil tussen goed en kwaad lastig. Vijanden vind hij vaak fascinerender dan helden.
Khalid Boudou vertelt dat hij fan is van de schrijver Bukowksi. Zijn favoriete boek is Postkantoor. Je gaat zo anders kijken naar je eigen postbode.
De dag nadat hij als postbode werd ontslagen begon Charles Bukowski aan zijn eerste roman, Postkantoor. Een hilarisch, tragikomisch verslag van de botsing tussen de underdog en de ambtelijke wereld.
Het favoriete boek van Khalid Boudou is Catcher in the rye van J.D. Salinger.
The story is told by Holden Caulfield, a seventeen- year-old dropout who has just been kicked out of his fourth school. Throughout, Holden dissects the ‘phony’ aspects of society, and the ‘phonies’ themselves: the headmaster whose affability depends on the wealth of the parents, his roommate who scores with girls using sickly-sweet affection.
Gustaaf Peek antwoordt dat hij waslijsten vol met lievelingsboeken heeft. Hij vindt dat elk nieuw boek dat je raakt je nieuwe lievelingsboek is. Maar als hij moet kiezen gaat hij voor Een hondsdolle tijd van Paul Snoek. Dit boek herleest hij al 15 jaar lang elk jaar. Het boek gaat over het leven van de dichter Paul Snoek tijdens de jaren 1957-1960.
De interviewers zijn benieuwd hoe de schrijvers de rol van de schrijver tegenwoordig zien.
Khalid Boudou antwoordt dat hij 12 jaar als columnist heeft gewerkt. Hij is maatschappelijk betrokken, maar voor je het weet wordt je een kwekker en neem je geen tijd meer om te reflecteren. Hij vindt dat een schrijver tijd moet nemen om te reflecteren op wat er in de maatschappij gebeurt.
Gustaaf Peek antwoordt dat hij in zijn boeken de tijd en rust neemt om te reflecteren. Daarnaast is hij een bezorgde en soms ook boze burger.
Edward van de Vendel antwoord dat een mening niets kost en daarom geen zin heeft. Hij is jaren geleden begonnen met de Slash-serie omdat hij meer wilde weten over jongeren en hun bijzondere verhaal wilde vertellen. Hij heeft het idee dat hij hiermee iets heeft kunnen doen wat er toe doet. Als schrijver kun je laten zien dat mensen niet eenduidig zijn, maar dat we honderd verschillende kanten hebben.
Interview met Pepijn Lanen
Daarna ging ik naar de Arcadiszaal. Nynke de Jong interviewde Pepijn Lanen. Pepijn vertelt dat hij is begonnen met schrijven van korte verhalen. Zijn grootste uitdaging bij het schrijven van zijn roman was dat het zo lang zou duren. Hij heeft schematisch opgeschreven hoe het verhaal moest gaan lopen. Hij wil het einde alvast weten zodat hij weet waar hij naartoe schrijft. Ondanks deze voorbereidingen gaat het verhaal door de hoofdpersoon wel een andere kant op dan hij had verwacht.
Als een boek uitkomt is het niet meer van hem. Als schrijver is Pepijn dan alweer met andere dingen bezig. Hij is nu bezig met het afronden van een aantal schrijfprojecten. Daarna wil hij gaan beginnen aan een nieuw boek.
Hij schrijft omdat hij wil schrijven.
Interview met Hanna Bervoets
Na een optreden van singer/songwriter Tenfold werd Hanna Bervoets geïnterviewd. Nynke vraagt haar hoe het is om twee prijzen in 1 week te winnen. Hanna vertelt dat ze was genomineerd voor de BNG Nieuwe Literatuurprijs (voor schrijvers onder de 40 jaar). Een dag voordat de winnaar van deze prijs bekend werd gemaakt werd ze gebeld dat ze de Kellendonkprijs had gewonnen. Ze was toen even in de war en het voelde alsof ze twee dagen jarig was.
Haar laatste boek Ivanov is gebaseerd op een verhaal in de krant over Ilya Ivanov, een wetenschapper die mensen met apen wilde kruisen. Ze vroeg zich af waarom men het in die tijd een goed idee vond, maar waarom dat nu niet meer is. Is de wetenschap veranderd? De verhaal uit 1994 is fictief, maar de flashbacks naar het verhaal van Ivanov zijn echt en afkomstig uit bronnen. Ze vindt het belangrijk om een verhaal vanuit meerdere kanten te bekijken. Ze noemt het engagement, het inleven in iemand anders.
Hanna vertelt dat ze niet zomaar begint met schrijven. Ze denkt eerst het verhaal uit en schrijft dit op een paar A4-tjes. Daarna schrijft ze het verhaal chronologisch.
Schrijversoptreden van Jan Siebelink
In de Grote Zaal, met gespreksleider Tim Hofman, vertelt Jan Siebelink dat zijn boek Knielen op een bed violen oorspronkelijk 88 hoofdstukken zou hebben. Maar de nacht voordat het boek naar de drukker zou gaan herlas hij het hele boek en schrapte hij nog veel tekst. Uiteindelijk werden het 84 hoofdstukken. Jan Siebelink vertelt in dit boek over zijn vader. Die had een paradijs geschapen met zijn kwekerij, maar blijft op zoek gaan naar God. Hierdoor kwam hij bij een sekte terecht, maar hij was nooit echt gelukkig.
Daarna leest Jan Siebelink de sterfscène voor uit Knielen op een bed violen. De scholieren in de Grote Zaal worden muisstil. Heel bijzonder!
Samenvatting van het boek:
Op een beslissend punt in zijn volwassen bestaan heeft Hans Sievez een diep-religieuze ervaring; hij is ervan overtuigd voor een kort moment in direct contact met God te hebben gestaan. In de daarop volgende zoektocht naar zingeving en het eeuwige leven verliest hij het zicht op de werkelijkheid en het contact met zijn omgeving. Zijn huwelijk en de relatie met zijn twee zoons komen onder grote druk te staan.
Schrijversoptreden van Ronald Giphart
Na een optreden van Teske de Schepper komt Ronald Giphart op het podium. Hij wordt kort geïnterviewd door Tim Hofman. Ronald Giphart vertelt dat het boek Giph (waarvan ook hij niet weet hoe de titel het beste uitgesproken kan worden: gif of gip) gebaseerd is op zijn eigen ervaringen. Hij vertelt dat hij als puber verliefd was op een meisje uit zijn klas. Ze waren vrienden en hij kwam regelmatig op haar kamer waar ze enthousiast vertelde over alle leuke jongens. Toen hij op een gegeven moment een gedicht voor haar schreef antwoordde ze dat ze hem als gewone vriend zag… Daarna leest hij voor uit Giph waarbij de zaal regelmatig hard moet lachen.
Ik vond het trouwens erg gaaf om te zien dat Tim Hofman een tatoeage op zijn arm heeft met daarop Sjakie uit Sjakie en de chocoladefabriek van Roald Dahl. Een echte literaire tattoo dus!
Interview met Hanna Bervoets, Peter Buwalda en Bert Wagendorp
In de Willem Burgerzaal werden Hanna Bervoets, Peter Buwalda en Bert Wagendorp geïnterviewd door middelbare scholieren. Evita de Roode is de gesprekleider.
Wat zou je kiezen: alleen nog maar boeken schrijven of alleen nog maar columns schrijven?
Alledrie: boeken
Wat van je leven komt terug in je boeken? Hoeveel verzin je?
Peter: het is onmogelijk om niets van iezelf er in te leggen. Ik heb mezelf opgesplitst in onderdelen van meerdere personen
Hanna: tijdens het schrijven denk ik niet aan de lezer, maar ik vind het wel leuk als mensen laten weten wat ze van mijn boeken vinden
Bert: het schrijft makkelijker als je hoofdpersoon overeenkomsten heeft met jezelf
Lees je recensies over je boeken?
Peter: ik lees ze altijd
Hanna: ik lees alleen positieve recensies
Bert: ja
Interview met Jaap Robben
Jaap Robben wordt in de Arcadiszaal geïnterviewd door Nynke de Jong. Hij vertelt dat hij altijd al stukjes schreef, maar dat hij heel lang niet wist dat het een beroep was. Het idee dat je iets hebt gemaakt wat anderen willen lezen heeft hij dan ook lang vreemd gevonden. Hij schrijft ook voor kinderen en zegt daarover dat je je voor kinderen nergens achter kunt verschuilen, je woorden moeten precies vertellen wat je bedoelt.
De aanleiding voor het schrijven van Birk was bijzonder. Jaap vertelt dat hij vrijwilliger was bij een demente bejaarden. Er was een mevrouw die hem wel leuk vond en haar hand op zijn knie legde. Verder las hij een artikeltje in de krant over een jongetje dat ging zwemmen en last kreeg van de sterke stroming. Hij werd gered door zijn vader, maar die verdronk… Jaap begon met stukjes schrijven voor zijn boek. Hij is ergens in het midden begonnen. Hij had wel een idee waar het verhaal over zou gaan. Hier is hij 3 jaar mee bezig geweest.
Inmiddels is hij ook al twee jaar bezig met een nieuw boek, maar hij weet pas of het lukt om er een boek van te maken als het verhaal klaar is. Hij kan tijdens het schrijven heel blij worden van een mooi zinnetje. Hij geeft als voorbeeld: ‘Dichter bij elkaar dan de breedte van de tafel kwamen ze niet.’ Daar kan hij wel een week blij mee zijn.
Hij vertelt dat hij zich geen schrijver voelt als hij niet schrijft. Hij geeft aan dat dat best raar is, want een stucadoor bijvoorbeeld blijft stucadoor ook als hij ‘s avonds naar huis gaat en niet aan het werk is.
Interview met Lize Spit
Na een optreden van singer/songwriter Tenfold werd Lize Spit geïnterviewd. Ze vertelt dat ze zich een schrijver voelde toen ze een bureau (een werkruimte) huurde en daar elke dag heen ging om te schrijven. Ze omschrijft zichzelf als een strenge baas.
Tijdens het schrijven van Het smelt had ze niet het idee dat het boek het zo goed zou doen. Ze was juist bang dat het idee niet zou aanslaan, omdat het verhaal zich afspeelt in de jaren 90 en de meeste boeken verkocht worden door mensen van 50+. Ze heeft het boek geschreven vanuit een belofte aan zichzelf. Ze schrijft al sinds ze kind was. Het was haar enige hobby. Met dit boek is ze 7 jaar bezig geweest en de eerste zes jaar kreeg ze geen letter op papier. Lize was bang dat mensen haar zouden herkennen. Ze vertelt niet wat wel en wat niet waar is uit het verhaal, want dat is niet belangrijk. Ze vindt dat je daar als schrijver niet over moet praten. Ze vertelt wel dan je dingen in een boek erger maakt dan in de werkelijkheid. Daar kunnen mensen troost uit halen.
Lize vertelt dat het succes van haar boek haar heeft overvallen. Haar boek heeft volgens haar weinig tijd gehad om gewoon een debuutboek te zijn. Ze schrijft ook stukjes voor De Morgen (krant) en laat elke week haar stukje door de redacteur lezen omdat ze denkt dat het niet goed genoeg is. En dat terwijl ze al zo’n 70 stukjes heeft geschreven. Ook voor het schrijven van haar nieuwe boek is ze bang dat ze door de mand zal vallen…
Ze heeft sinds kort een nieuw bureau, waardoor ze minder reistijd heeft. Ze is er klaar voor om te beginnen aan een nieuw boek.
Einde
Aan het einde van deze lange en leuke dag kwam ik thuis boordevol inspiratie. Van alle schrijvers die ik vandaag heb gehoord wil ik boeken gaan lezen. De Nederlandse literatuur heeft zoveel interessante schrijvers en ik wil graag laten zien dat er ook leuke boeken zijn om op je leeslijst te zetten.
Ik vond het erg leuk dat ik met een perskaart op deze dag aanwezig mocht zijn. Ik hoop dat ook alle aanwezige scholieren een leuke dag hebben gehad.
| bol.*[link_Bruna url=”http://www.awin1.com/cread.php?awinmid=8378&awinaffid=370483&clickref=bruna-algemeen&p=https%3A%2F%2Fwww.bruna.nl%2F”]
Alle foto’s zijn door mijzelf gemaakt.