Woensdag 7 juni: de Dag van de Jonge Jury. De dag begint in de grote zaal met de openingsact Jeronimo. De zaal zingt enthousiast mee.

 

 

Debuutprijs van de Jonge Jury

Na het optreden van Jeronimo wordt de Debuutprijs van de Jonge Jury uitgereikt. Hiervoor zijn drie boeken genomineerd, namelijk Selfie van Kaat de Kock, Paradise now van Anouk Saleming en Spiegelmeisje van Astrid Witte (recensie op website). Op de foto hieronder zie je v.l.n.r. Anouk Saleming, Evita de Roode (presentator), Kaat de Kock, Astrid Witte en Oscar Kocken (presentator).

De Debuutprijs gaat naar Anouk Saleming. De prijs wordt uitgereikt door Maren Stoffels en Natasza Tardio (niet op de foto). Zij hebben allebei eerder de Debuutprijs gewonnen.

Over Paradise now:

Aan het begin van de vakantie verdwijnt Elif op de scooter van haar broer. Die is woedend en schakelt al zijn vrienden in om haar te vinden. Een week later wordt de scooter aangetroffen bij een dancefeest aan het strand. Maar waar is Elif? Stanley is net in Nederland komen wonen. Hij gaat in september naar de dansacademie, een lange lege zomer ligt voor hem. Aan de overkant van de straat ziet hij een scooter staan, de sleutels er nog in. Eén ritje maken kan geen kwaad, toch? In een zinderende zomernacht worden de levens van Elif, haar broer, zijn vrienden en Stanley voor altijd verbonden. Door één pistoolschot…

Voor de Prijs van de Jonge Jury zijn drie boeken genomineerd (bekijk hier welke boeken) en de drie schrijvers worden op het podium geroepen. Op de foto hieronder zie je v.l.n.r. Rob Ruggenberg, Evita de Roode (presentator), Carry Slee, Oscar Kocken (presentator) en Mel Wallis de Vries. De prijs wordt aan het einde van de middag uitgereikt.

Na deze opening in de Grote Zaal is het tijd voor het dagprogramma. Er is van alles te doen: interviews met meerdere schrijvers tegelijkertijd, interviews met 1 schrijver, signeersessies, workshops (zoals boekomslag ontwerpen, dansen).

 

Interview met Tanja de Jonge en Elisa van Spronsen

Bij aankomst in Cloud Nine Club waar Tanja de Jonge geïnterviewd gaat worden blijkt dat de interviewer helaas verhinderd is. Daarom wordt besloten om het interview met Tanja samen te voegen met het interview met Elisa van Spronsen in Cloud Nine, de zaal ernaast. Raynor Arkenbout is de interviewer.

Elisa van Spronsen wordt als eerste geïnterviewd. Het gaat over haar boek Olè!.

De zusjes Mette en Sara gaan in de zomer een taalcursus volgen in Barcelona. Tenminste, dat is het plan. Maar dan krijgt Sara vlak voor vertrek een ongeluk, waardoor ze niet meer mee kan. Hoewel de verlegen Mette het eigenlijk doodeng vindt, besluit ze om toch te gaan. In haar eentje! In het begin voelt ze zich best alleen. Ze moet zich nu zelf redden en zelf vrienden maken, en ze spreekt natuurlijk nog bijna geen Spaans. Gelukkig krijgt ze in de loop van de vakantie steeds meer lef. Helemaal als ze de Zweedse jongen Ole ontmoet!

Elisa vertelt dat ze het leuk vindt om verhalen te schrijven die in andere steden spelen. Hiervoor heeft ze een paar boeken geschreven over Lot. Lot ging daarin naar Parijs en Berlijn. Ze wilde hiermee verder. Elisa vindt Barcelona een leuke stad en vond het leuk om tijdens het schrijven van dit boek ook wat Spaans te leren, net als Mette uit het boek.

Het belangrijkste thema is volgens haar dat je stoerder bent dan je denkt. Daar komt ook Mette in het boek achter.

Elisa is een half jaar met dit boek bezig geweest. Tijdens het schrijven luisterde ze naar flamencomuziek. Ze heeft niet voltijd geschreven in dat halve jaar. Ze heeft ook nog een andere baan en drie kinderen. Elisa vindt Olë! haar leukste boek tot nu toe, omdat het een mix is van een zomers verhaal en serieuze thema’s. Ze is nu bezig met het schrijven van een nieuw boek. Dat gaat over een meisje met een succesvol blog. Dat meisje krijgt kanker en dan verandert alles. Ze wordt o.a. verliefd op haar arts…

Het leukste boek dat Elisa gelezen heeft is Kiek van haar schrijfcoach Mariken Jongman.

Kiek Florijn werd 14 jaar geleden verwekt in een bezemkast. Ergens, door een onbekende bassist. Haar moeder was daar natuurlijk bij, maar die weet er niets meer van. Haar stiefvader heeft het druk met zijn nieuwe gezin. Geen vader dus. Kiek besluit er gewoon zelf een te maken. Net zoals het monster van Frankenstein. Maar dan – hopelijk – anders. Kiek duikt in haar familie. Ze ontdekt meer dan ze had gedacht. Veel meer!

Elisa heeft nog een schrijftip voor het publiek: schrijven leer je door te doen en te durven. Bedenk bijvoorbeeld een hoofdpersoon en leef je in. Wat is het voor persoon, waar houdt hij/zij van? Dan komen de ideeën vanzelf. Daarnaast is het ook belangrijk om veel te lezen.

Daarna was het de beurt aan Tanja de Jonge om geïnterviewd te worden. Dit gebeurde naar aanleiding van haar boek Cyberboy.

Kevin heeft twee jaar geleden afscheid genomen van zijn beste vriend Bjorn, die bij een auto-ongeluk om het leven is gekomen. Inmiddels heeft hij zijn leven weer een beetje opgepakt. Daarom is de schok enorm als hij ineens oog in oog staat met zijn beste vriend. Springlevend. Dezelfde ogen. Dezelfde stem. Bjorn is terug! Kevin kan het niet geloven. Er is nog nooit iemand teruggekeerd uit de dood. Waarom uitgerekend Bjorn?

Tanja vertelt dat dit boek gaat over robotica, maar ook over een veranderde vriendschap. Ze vindt robotica erg interessant. Ze kijkt regelmatig YouTube-filmpjes met humanoid robots. Ze is er door gefascineerd en vind het leuk om hier over te fantaseren. Waarom zou je robots maken die op mensen lijken?

De boeken van Tanja gaan over sci-fi (science fiction) en fantasy. Zelf vindt ze sci-fi verhalen het leukst om te doen. Ze wil graag verhalen schrijven die spannend zijn en waarin fantastische elementen te vinden zijn.

Vorige week heeft ze de eerste versie van haar nieuwe boek ingeleverd. Dit verhaal gaat over een gebouw. In dit gebouw heb je geen sleutel meer nodig, want het gebouw herkent je. Het is een vooruitstrevend gebouw: het is klimaatneutraal, electrische auto’s worden door het gebouw opgeladen. Maar als je in dit gebouw woont moet je je aan strenge regels houden. En dat vindt niet iedereen leuk…

 

Even rondwandelen…

 

Interview met Maren Stoffels

In de zaal Hertz wordt Maren Stoffels geïnterviewd door Gian van Grunsven. Het interview gaat over Ik zie je tussen de wolken.

Misschien zul je mij niet helemaal begrijpen. Waarom ik mezelf pijn doe bijvoorbeeld. Of waarom ik zo raar doe tegen dat meisje uit het ziekenhuis. Waarom ik denk dat ik een jongetje kan redden van kanker. Misschien zul je mij niet helemaal begrijpen. Maar ik zal proberen het uit te leggen. Ik ben Lauren. En dit is mijn verhaal.

Maren vertelt dat dit boek zware thema’s heeft. Thema’s zoals kanker, jezelf pijn doen (snijden), verliefd worden op iemand van hetzelfde geslacht, puberteit. Maren vertelt dat ze zelf ook heeft gesneden. Ze vond de puberteit een moeilijke periode. Ze werd verliefd op een meisje, werd schrijver (haar eerste boek kwam uit toen ze 17 jaar was). Ze vond het lastig om alles te verwerken. Ze vond het moeilijk om dit verhaal te schrijven, maar het is niet haar verhaal geworden. Het is het verhaal van Lauren. Als schrijver moet je afstand nemen om een verhaal over zo’n persoonlijk onderwerp te schrijven. Als het te persoonlijk wordt wordt het verhaal minder goed.

Maren schrijft twee boeken per jaar. Ze vindt het niet lastig om een onderwerp te kiezen, maar wel om er niet van alles bij te halen tijdens het schrijven. Ze heeft volop ideeën om te schrijven. Ze is gaan schrijven omdat ze groot fan was van de boeken van Carry Slee. Ze wilde zelf ook zulke verhalen schrijven.

Haar beste boek tot nu toe vindt ze Ik zie je tussen de wolken. Dit omdat het zo’n persoonlijk verhaal was om te schrijven. Het doet haar het meest. Maar boeken zijn net als kinderen en je vraagt aan ouders ook niet wie hun favoriete kind is…

Maren heeft een tatoeage van een &. Dit teken heeft ze vorig jaar op haar arm laten zetten, toen het tien jaar geleden was dat haar eerste boek Dreadlocks & lippenstift uit kwam. Maar mensen herkennen het teken vaak niet. Er zijn mensen die denken dat het de E van de Etos is (en dan antwoordt Maren dat dat klopt en dat ze groot fan is van de Etos 😉 ) , of Maren vertelt dat het een Chinees teken is voor ‘twee bier’ en dat ze in China daardoor heel makkelijk in een café wat kan bestellen. Maar het is gewoon het &-teken uit de titel van haar eerste boek.

Iemand uit het publiek vraagt wat Maren zou zijn geworden als ze geen schrijver was geworden. Ze antwoordt: ‘doodongelukkig’.

Maren geeft ook een schrijftip: zelf maakt ze voor een verhaal een moodboard dat ze boven haar computer hangt. Hier verzamelt ze van alles om de sfeer van het boek te bepalen. Ze maakt ook een korte samenvatting over het verhaal. Dit kan helpen tijdens het schrijven, zodat je weet waar je met het verhaal naar toe wilt. Maren vindt het fijn om jongeren te helpen die willen schrijven. Zo is ze zelf vroeger geholpen door Hans Kuyper.

Het mooiste boek dat Maren tot nu toe gelezen heeft is Wie is nou normaal? van Lisa Williamson (recensie op website).

 

Interview met Buddy Tegenbosch

In de zaal Pandora wordt Buddy Tegenbosch geïnterviewd door Franceska Wagenaar. Het interview gaat over Oog om oog (recensie op website).

Al vanaf de basisschool hoort Jaap-Jan er niet bij. Hij weet wat daarvan de reden is en die reden heeft een naam: Ivar. Door de sadistische spelletjes van Ivar leeft Jaap-Jan elke dag in angst. Bang voor wat zou kunnen gebeuren. Maar wanneer hij achttien is, neemt hij een besluit: vanaf nu gaat alles anders. Hij verhuist, gaat op kamers en begint aan een studie psychologie. Tot zijn verbazing maakt hij snel vrienden, komt hij op een fantastische plek te wonen en wordt hij aangenomen als barman in de grootste club van de stad. Jaap-Jan, inmiddels JJ voor zijn vrienden, heeft het prima naar zijn zin. Totdat op een avond een oude bekende de club binnenkomt: Ivar. Voor de tweede keer neemt JJ een besluit, een besluit met verstrekkende gevolgen.

Buddy leest uit zijn hoofd het begin van het boek voor. De zaal is muisstil…

Buddy vertelt dat hij zijn inspiratie overal vandaan haalt. Hij is ook piloot en komt daardoor op veel interessante plekken. Voor Oog om oog werd hij geïnspireerd door een aantal gevallen van zinloos geweld in Eindhoven. Hij ging op internet  op zoek naar meer informatie en kwam een onderzoek uit Engeland tegen waaruit blijkt dat zinloos geweld vaak niet zo onverwacht is als het lijkt, dat er een aanleiding voor kan zijn. Daar wilde hij een verhaal over schrijven.

Hij zou wel Scrabble willen zijn, een van de personages uit Oog om oog. Het is wel lastig om te kiezen, want personages worden voor een boek natuurlijk uitvergroot en overdreven. Hij is trouwens ooit, na het uitkomen van dit boek, iemand tegen gekomen die Scrabble zou kunnen zijn. En die jongen vond Scrabble ook erg herkenbaar.

Buddy is twee jaar bezig geweest met het schrijven van Oog om oog. Voor zijn eerste boek Pokerface had hij maar een half jaar nodig. Hij beweert dat dat komt omdat hij bij het eerste boek nog vrijgezel was. Ook was het veel moeilijker om met het schrijven van het tweede boek te beginnen. Hij wilde een net zo goed verhaal schrijven als zijn eerste boek. Over een paar maanden komt zijn derde boek uit. Dit verhaal speelt zich in New York, zijn favoriete stad.

Buddy krijgt veel vragen uit het publiek.

  • Wat is je mooiste boek? – Ik kan niet kiezen
  • Waarom heb je gekozen voor een hoofdpersoon die best hard is en weinig spijt heeft? – Ik wil geen verhaal schrijven met een duidelijke moraal. De hoofdpersoon heeft een mening en dat hoeft daardoor niet mijn mening te zijn. Buddy wil als schrijver ook origineel zijn
  • Waar komt de titel Oog om oog vandaan? – Van het Bijbelse gezegde ‘Oog om oog, tand om tand’
  • Heb je wel eens een supergoed idee als je wilt slapen? – Nee, een voordeel van piloot zijn is dat ik snel kan slapen
  • Wat doe je in je vrije tijd? – Je denkt dat ik nog vrije tijd heb? Ik vlieg, schrijf en ik heb een vriendin en twee kinderen. Ik heb geen vrije tijd
  • Waarom heeft Oog om oog twee verschillende covers? – De midprice editie heeft een ander omslag gekregen zodat het beter bij mijn andere boeken past
  • Zou je andere genres willen schrijven? – Misschien voor jongere kinderen als mijn kinderen wat ouder zijn. Ik wil niet voor volwassenen schrijven. Ik vind de leeftijd 16/17 jaar juist erg interessant, er gebeurt veel
  • Wie is je favoriete schrijver? – John Green. En ik heb hem ooit ontmoet in Chicago. Ik vind zijn schrijfstijl erg goed
  • Waar komen je personages vandaan? – Ik verzin ze, ik heb geen mensen in mijn hoofd
  • Heb je spijt van iets in je boeken? – Nee, niet echt. Alhoewel.. ik kreeg ooit een mailtje van een jongen dat er in de eerste editie van Pokerface op een bepaalde bladzijde een verkeerde dag werd genoemd. Dat is inmiddels aangepast
  • Hoe worden je omslagen bedacht? – Voor Pokerface heb ik het deels zelf bedacht. De andere omslagen zijn ontworpen door Sander Verheijen (die ook oprichter van Hebban is)
  • Werk je van tevoren alles uit? – Nee, dat werkt voor mij niet. Ik ben soms zelf ook benieuwd hoe het verhaal gaat aflopen. En dan moet ik het nog wel zelf schrijven…
  • Waarom zijn je boeken allemaal vanuit één persoon geschreven en niet vanuit meerdere personages? – Zo kun je je als lezer goed inleven

 

Op naar de prijsuitreiking…

De Grote Zaal loopt langzaam vol met scholieren. Op het grote scherm zijn ondertussen de interviews te zien die Janneke Siebelink (van Lees.bol.com) heeft met Rob Ruggenberg, Carry Slee en Mel Wallis de Vries. Helaas staat het geluid erg zacht en valt er niets van te verstaan.

Als iedereen in de zaal zit verschijnt de meidenband TP4Y op het podium. Amber, Nour, Sterre en Zoë hebben meegedaan aan Holland Got Talent 2014.

 

 

Na het optreden was het tijd voor de prijsuitreiking. De leden van het Jonge Jury Boekgenootschap komen het podium op. Zij mogen bekend maken wie de prijs heeft gewonnen. Hand in hand staan de drie schrijvers te wachten…

En de winnaar is… Mel Wallis de Vries, met haar boek Schuld.

Kort na elkaar plegen enkele leerlingen zelfmoord. Er lijkt geen verband tussen de jongeren te zijn. De politie bestempelt het dan ook als een trieste samenloop van omstandigheden. Maar dan krijgt de 16-jarige Tess een brief die alles verandert: jij bent de volgende… Wanneer Tess alles probeert te ontrafelen, doet ze een schokkende ontdekking. Nu moet ze vrezen voor haar eigen leven. Maar niemand gelooft haar. Eén waarschuwing: zorg dat je naam niet op de lijst staat.

Dit is de vijfde keer dat Mel Wallis de Vries de Prijs van de Jonge Jury wint, en het vierde jaar op rij! Gefeliciteerd, Mel!

 

De Dag van de Jonge Jury wordt afgesloten met Shaggy & Furious Flow. Aan het begin van hun optreden is zelfs het boek Schuld van Mel Wallis de Vries te zien…

 

 

Ik heb weer een ontzettend leuke dag gehad bij de Dag van de Jonge Jury. Ik heb leuke optredens gezien, interessante schrijvers gehoord en gezellige mensen ontmoet. Hopelijk ben ik er volgend jaar weer bij!

 

 

| bol.*[link_Bruna url=”http://www.awin1.com/cread.php?awinmid=8378&awinaffid=370483&clickref=bruna-algemeen&p=https%3A%2F%2Fwww.bruna.nl%2F”]

 

Mijn dank aan de organisatie voor de persuitnodiging. 

De foto’s en filmpjes zijn door mijzelf gemaakt