Op 21 april was er in Houten, bij uitgeverij Unieboek | Het Spectrum, een persconferentie voor boekbloggers voor YALFestNL. Ik kreeg hiervoor een uitnodiging en mocht uiteindelijk drie schrijvers interviewen. Mijn eerste interview was met Gena Showalter.
Hou je van lezen?
Ja, ik hou van lezen. Vroeger, op de lagere school, was ik een langzame lezer. Ik vond boeken moeilijk te begrijpen. Ik las met moeite een boek uit. Mijn familie nam de tijd om samen met mij in de bibliotheek op zoek te gaan naar boeken. Ze lazen me voor en uiteindelijk wilde ik ook zelf lezen. Het eerste boek dat ik leuk vond om te lezen was een boek over Sweet Valley High (van Francine Pascal). Het kostte me moeite om het boek uit te lezen, maar daarna wilde ik weten hoe het verder ging met de personages. Hoe meer boeken ik las, hoe gemakkelijker het ging. En ik wilde meer boeken… Uiteindelijk verslond ik boeken. Er was altijd een romantisch aspect dat me aantrok in een verhaal. Ik hou van romantische verhalen, zowel om te lezen als om te schrijven.
Ik heb Alice in zombieland gelezen. Hoe kwam je op dit idee?
Voor een ander boek dat ik toen aan het schrijven was was ik op zoek naar een aantrekkelijke titel. Ik bedacht van alles, onder andere ‘Alice in zombieland’. Het verhaal kwam daarna pas. Het is de enige keer dat ik als eerste de titel van een verhaal had. Normaal gesproken heb ik eerst een idee en bedenk ik later pas de titel.
Voor de First Life-serie kreeg ik het idee door een stukje uit de Bijbel. Daarin wordt gesproken over het leven na de dood, over twee koninkrijken tegenover elkaar, over licht en donker, over leven en dood. In mijn verhaal is het leven een repetitie en is het leven na de dood het echte leven. Er is daar een oorlog tussen twee stammen en ze hebben allebei mensen nodig om voor hen te vechten. Ze gaan dus in het eerste leven van de mensen op zoek naar soldaten. Mensen wordt gevraagd om alvast een contract te tekenen voor na hun dood. Ik vind het erg leuk om deze trilogie te schrijven. Het eerste boek is vertaald als ‘Eerste leven’. Het tweede boek heet ‘Lifeblood’ (komt in augustus uit als ‘Levensbloed’). Het derde boek ben ik nu aan het afronden.
Zou je een van je personages in het echt willen ontmoeten?
Ik zou de held uit elk van mijn boeken willen ontmoeten. Ik schrijf ze als jongens waar ik verliefd op zou kunnen worden, jongens waar ik mee uit zou willen gaan. Ik zou dus met ze op date willen en willen dat ze met zo behandelen als de heldinnen uit mijn verhalen.
Lees je boeken van andere YA-schrijvers?
Ik lees geen boeken als ik zelf aan het schrijven ben, om te voorkomen dat er iets van hun boeken doorsijpelt in mijn verhalen. Ik hou van de verhalen van Kresley Kole. Zij schreef de Arcany Chronicles (website). Haar verhalen zijn rauw en krachtig en ik vind ze geweldig. Katy McMurray schrijft romantische YA-verhalen (website). De emoties in haar verhalen zijn geweldig.
Schrijf je elke dag?
Nee, ik schrijf niet wanneer ik op toernee ben zoals nu. Er is dan van alles gepland en dan heb ik geen tijd om te schrijven. Normaal gesproken schrijf ik wel elke dag. Ik begin mijn dag met het beantwoorden van e-mails. Daarna schrijf ik een hoofdstuk. Dat kan een paar uur uren of een hele dag. Ik wil een hoofdstuk per dag schrijven. Als ik bezig ben met het nakijken van mijn boek voordat het naar de drukker gaat doe ik ongeveer 50 bladzijden per dag.
Sinds mijn twee kinderen het huis uit zijn heb ik een van hun kamers ingericht als schrijfkamer. Daar staat mijn treadmill desk (een bureau met een loopband). Ik wandel en type dus tegelijkertijd. Ik heb zeven opvanghonden in huis en ik merkte dat ik allerlei ideeën kreeg als ik met ze aan het wandelen was. Dan moest ik stoppen en mezelf een mailtje sturen. Met dit bureau kan ik alle ideeën gelijk opschrijven. Het bevalt me goed.
Waar komt je inspiratie vandaan?
Dat komt overal vandaan. Ik krijg ideeën terwijl ik droom, en dan mail ik mezelf in het midden van de nacht om te voorkomen dat ik het vergeet. Of ik wil een bestaande klassieker herschrijven, zoals Alice in wonderland of Pandora’s box (waarbij in mijn verhaal een groep mannen de oorzaak is van alle problemen op de wereld in plaats van een vrouw). Ik krijg inspiratie door gesprekken. Eigenlijk heb ik altijd ideeën.
Mijn nieuwe boek zal het begin worden van een serie. Ik kan er nog niet veel over vertellen, maar het is mijn engste verhaal tot nu toe. Het is een YA-boek en er komen sprookjes in voor.
Wat doe je als je niet schrijft?
Dan wandel ik met de honden of speel ik met de honden. Ik ben altijd omringd door mijn honden. Zo willen ze ‘s middags graag slapen op ons bed en dus zit ik ‘s middags met mijn laptop op bed terwijl de honden om mij heen liggen. Als ik het vergeet, of later ben dan anders, kijken ze me verwijtend aan alsof ze willen zeggen ‘mam, wat doe je nou?’
Ik vond het erg leuk om Gena Showalter te mogen interviewen. Mijn dank aan de organisatoren van YALFestNL 🙂
De foto is door mijzelf gemaakt