Alma brengt samen met haar ouders ieder weekend door in hun buitenhuis op een eiland in de buurt van Buenos Aires. Daar wonen haar beste vriendin, Carmen, en haar broer Marito, en mede door hen voelt de tijd op het eiland als een sprookje. Maar daar komt een eind aan als ze verliefd wordt op Marito en haar ouders Alma verbieden nog contact met hem te hebben. Hoe sterk zijn de gevoelens die Alma voor Marito heeft? En kan ze zich afzijdig houden van de politieke onrust in Argentinië?
BoekinformatieSchrijver: Inés Garland
Titel: Steen, papier, schaar
Uitgeverij: Querido
Jaartal: 2016
Bladzijden: 216
Vertaler: Corrie Rasink
Genre: sociaal/politiek verhaal
Leeftijd: 15+
Luister naar het begin van dit boek...
Of klik hier en ga naar het Youtube-kanaal van IkvindlezenleukHet verhaal in het kort
De ochtend dat ik Carmen en Marito leerde kennen, was de tuin op het eiland ondergelopen. De bomen leken rechtop in het water te drijven en de op palen gebouwde huizen van de overburen, aan de andere kant van de rivier, waren net roerloze, langpotige watervogels. Om mijn ouders niet wakker te maken sloop ik op mijn tenen naar buiten. Ik wilde de tuin in voordat ze zagen hoe hoog het water stond, want de enige die van overstromingen hield was ik; zij begonnen altijd meteen de meubels en de koelkast op blokken te zetten en daarna gingen we onherrroepelijk terug naar Buenos Aires. Het water kwam tot halverwege de treden die naar de veranda voerden. Ik schatte in hoe diep het was: het moest tot boven mijn knieën komen, een prima hoogte om achter in de tuin tussen de mandarijn- en kumquatbomen te gaan spelen. De volwassenen kwamen daar alleen ‘s winters als ze op zondagmiddag nog een mand met fruit wilden vullen om mee te nemen naar de stad. Ik nam grote stappen en spreidde mijn armen om mijn evenwicht niet te verliezen. Mijn vingertoppen – mijn vleugels, ik was een enorme vogel die ieder moment op kon stijgen – scheerden over het water, er kroop modder tussen mijn tenen en grassprieten kleefden tegen mijn benen. En daar zat Carmen, vlak voor de brede sloot. Ik zag haar al uit de verte. Ze zat op een boomtak, met haar benen in het water, alsof ze daar altijd al had gezeten. Aan haar voeten ontsproot een meisje van water dat er net zo uitzag als zij, en ze grijnsden allebei als de kat uit Alice in Wonderland. Het meisje van water verdween in de rimpelingen toen ik dichterbij kwam, het andere sprong van de tak naar beneden. Ze was groter dan ik. Ze had een korte broek aan met moddervlekken en een gestreept T-shirt dat van mij was geweest en dat haar te kort was.
‘Zullen we aan mijn oma gaan vragen of ze ontbijt voor ons maakt?’ vroeg ze, alsof we al jaren bevriend waren. Met het air van een prinses waadde ze, met haar magere armen wiekend, door het water. (blz. 9)
Alma is enig kind en komt uit een rijk gezin. Ze woont in Buenos Aires en komt in de weekenden met haar ouders naar het eiland. Daar leert ze Carmen en Marito kennen. Zij wonen op het eiland, bij hun oma. Vanaf het eerste moment dat ze elkaar zien zijn Alma en Carmen beste vriendinnen. Maar niet iedereen is even blij met hun vriendschap. Alma’s ouders vinden dat ze wat meer afstand moet houden. Ook Tordo, de oudste broer van Carmen, laat blijken dat hij hun vriendschap afkeurt.
‘Tordo heeft echt geen hekel aan je, Alma,’ zei Carmen op een middag toen ik haar had durven bekennen hoe bang ik voor haar oom was. ‘Hij probeert ons alleen te beschermen.’
We zaten verscholen tussen het vers gesneden riet. We vonden het heerlijk ons daar te verstoppen. Niet alleen omdat het niet mocht, maar ook omdat het net was of we in een gigantisch mikadospel rondliepen als we de rietstengel die uit de bundels waren gevallen met de punt van onze schoenen opzijschoven om er niet op te trappen. We zaten tegenover elkaar tussen twee hopen riet. Het rook naar modder en de prikkelende lucht hing als koel water om ons heen. Ik moet mijn vriendin niet-begrijpend hebben aangekeken.
‘Hij zegt dat jij hetzelfde zult doen als de Hongaarse als je hier vrienden mee naartoe neemt. Die komt hem nooit halen als ze mensen op bezoek heeft.’
‘Jij bent mijn beste vriendin,’ zei ik, ‘zoiets zou ik nooit doen.’
Om het te zweren maakte ik met mijn duim een kruis over mijn lippen en ik stelde voor het met bloed te bezegelen, maar dat wilde Carmen niet. Jaren later kreeg Tordo gelijk en zou ik mijn eed verbreken. Ik weet niet of Carmen me ooit heeft vergeven – ik heb het haar nooit gevraagd – maar ik heb moeten erkennen dat ik tot iets onvergeeflijks in staat was, iets waarvoor ik anderen altijd had veroordeeld. Ik schaam me nog steeds als ik eraan denk. (blz. 25)
Alma wordt verliefd op Marito en dat is wederzijds. Ze verbergen hun relatie voor iedereen. Marito gaat in Buenos Aires studeren en ook daar spreken ze met elkaar af. Maar Alma ontmoet nooit zijn vrienden en Marito vertelt ook weinig over waar hij mee bezig is. Ondertussen nemen de politieke onrusten in Argentinië toe. De tegenstellingen tussen rijk en arm nemen toe. Zal de vriendschap tussen Alma, Carmen en Marito dit overleven?
Mening over het boek
Recensie van Mathilde (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
Geleend bij de bibliotheek
Wat vind je van het boek?
★★★☆☆
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, geheimzinnig, realistisch, romantisch, zielig
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Dit boek is genomineerd voor de Dioraphte Literatour Prijs 2017
Waar gaat het verhaal over?
Zie hierboven
Wie is de hoofdpersoon?
Alma is de hoofdpersoon
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
Ik wil het eiland graag zien waar Alma in de weekenden komt
In welke periode speelt het verhaal zich af?
Het verhaal speelt zich af in de jaren 70
Waar speelt het verhaal zich af?
In Argentinië
Waarom moeten anderen dit boek lezen?
Het is een fascinerend, zielig en ook romantisch verhaal over twee jongeren uit verschillende milieus die verliefd op elkaar worden
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Het verhaal gaat ook over de politieke onrust in Argentinië
Wil je meer boeken van deze schrijver lezen?
Weet ik nog niet