Pips eeneiige tweelingzus Guusje is een half jaar geleden overleden. Pip wil niet aan haar denken. Dat is te pijnlijk. Ze stopt haar verdriet weg. Maar dan verschijnt de geest van Guusje om Pip te helpen. Eerst vindt Pip het een beetje griezelig, maar al snel raakt ze eraan gewend dat haar zus ‘terug’ is. Guusje vindt echter dat Pip haar verdriet moet toelaten om het verlies echt te verwerken. Dat betekent: confrontaties aangaan met het verleden, haar beste vriendin Wolke weer accepteren als vriendin zodat ze elkaar kunnen helpen, niet te veel afleiding zoeken. Het wordt tijd dat Pip de waarheid onder ogen ziet…
Over het verhaal
Dit is Pip.
Pip is 9 jaar oud. Ze is nogal in zichzelf gekeerd en praat niet makkelijk over problemen. Vraag je haar, terwijl ze bijvoorbeeld krom loopt van de buikpijn, hoe het met haar gaat, dan zegt ze snel: ‘Goed hoor!’
Pip heeft een eigenaardige hobby: insecten. Nu zul je denken: hoe kunnen insecten nou je hobby zijn? Dat kan dus. Op Pips kamer zijn alle muren bedekt met posters van insecten. En elke dag na school bestudeert Pip ze onder een vergrootglas. Daarna tekent, schildert, krijt en stift ze ze na. Tot in de details. En die tekeningen hangt ze op.
Levende insecten blijven niet stilzitten. Het zijn natuurlijk dode insecten die ze onder de loep neemt. Begrijp me niet verkeerd: Pip vermoordt ze niet zelf! Ze vindt ze. In het uilenbos, op de vensterbank, op hun oprijlaan. Ze vindt ze overal. En nadat ze ze voor eeuwig heeft vastgelegd , krijgen de dieren een mooi plekje op Pips insectenbegraafplaats. In een luciferdoosje met een watje erin. En met een kruisje erop. Pip schrijft zelfs een naam op het doosje. (blz. 9)
Pip is 9 jaar oud en de helft van een tweeling. Nou ja, dat was ze voordat haar zusje Guusje plotseling dood ging. Pip mist haar vreselijk. Op een nacht hoort ze iemand haar naam fluisteren. Het blijkt Guusje te zijn die stiekem komt kijken hoe het met Pip gaat.
Guusje zwierde rond. Langs de muren die vol hingen met posters van allerlei griezelige insecten. Dwars door de plank met Pips insectenbegraafplaats heen. Ze zei: ‘Eerst dacht ik: ik moet wachten tot 2 januari volgend jaar. Pas dan mag ik weer nar beneden… Máár… jij hebt nú hulp nodig! Ik ben dus stiekem teruggekomen. Voor jou! Om je los te maken van je verdriet.’ Ze hield haar wijsvinger tegen haar lippen en fluisterde: ‘Tegen niemand zeggen, hoor!’
Pip durfde zich niet te bewegen. Durfde niet te ademen. Ze probeerde zich voor te stellen dat ze een doosje had, waar ze al haar herinneringen in stopte. Zodat ze er niet meer aan hoefde te denken… ‘Ik heb geen hulp nodig,’ fluisterde ze.
‘Dat heb je wel! wel wel wel
Pip wilde ‘NIET!’ roepen, maar ergens besefte ze dat dit geen enkele zin had. Als Guusje zich iets in haar hoofd haalde, dan ging het gebeuren. Dat was vroeger al zo. En dat zou nu ook wel zo zijn. Hoe onwerkelijk het ook allemaal leek. (blz. 25)
Guusje wil Pip helpen met leven zonder haar. Pip wil nu niet meer pianospelen, want dat deden ze altijd samen. Ze spreekt niet meer af met Wolke, hun beste vriendin. Pip blijft het liefste gewoon op haar kamer. Elke avond komt Guusje langs, als hun ouders slapen. Ze neemt Pip mee naar het kerkhof en naar de plek waar ze nu woont.
Guusje kwam heel dichtbij. Haar neus raakte bijna Pips neus. Net als toen ze nog leefde, wanneer ze een geheim met Pip deelde. Vertrouwd.
‘Nou?’
Guusje glimlachte. ‘Ik kruip in je.’
‘Jij kruipt in me?’ vroeg Pip beduusd.
‘Ja, ik kruip in je. Ik ben als een wolk. Ik ben lucht. En ik kan dus gewoon in je kruipen. Voel maar.’
Guusje kwam nog dichterbij. Pip schoof geschrokken naar achteren, tot ze met haar rug tegen de muur zat en niet verder kon. Het werd wazig voor Pips ogen. En weg was Guusje. Een warme gloed verspreidde zich in Pips lichaam.
Ze was één met haar zus. Dit was raar. Maar ook weer niet. Het voelde goed. Compleet.
Het werd weer mistig voor Pips ogen. Ze kreeg het kouder en kouder. En ineens keek ze weer recht in de ogen van Guusje.
Kan Pip zonder Guusje leven? Zal Guusje altijd bij haar blijven?
Luister naar het begin van dit boek...
Of klik hier en ga naar het Youtube-kanaal van IkvindlezenleukMening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
gekregen van de uitgeverij om er een recensie over te schrijven
Wat vind je van het boek?
★★★★☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk, Andere mensen zeiden dat het een leuk boek is
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, geheimzinnig, grappig, ontroerend, zielig
Staan er illustraties in het boek? Wie heeft ze gemaakt?
De zwartwit illustraties zijn gemaakt door Marijke Klompmaker
Wat vind je van de illustraties? Passen ze bij het verhaal?
De illustraties laten de personages uit het verhaal zien
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Waar gaat het verhaal over?
Zie hierboven
Wie is de hoofdpersoon?
Pip en Guusje zijn de hoofdpersonen
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
Ik zou Guusje wel willen ontmoeten en vragen hoe het leven na de dood is
In welke tijd speelt het verhaal zich af?
Nu
Waar speelt het verhaal zich af?
In het dorpje Krakelia in Krakland
Waarom moeten anderen dit boek lezen?
Het is een verhaal over geesten en rouw, maar met humor
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Dit is het tweede deel uit de serie “De geesten van Krakelia”. Ik vind de lay-out trouwens best storend. Sommige woorden krijgen meer nadruk en worden groter afgedrukt, of zijn ze dikgedrukt of cursief. Mij leidde dat af van het lezen
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het volgende boek uit deze serie lezen