Stefan Buijsman & Govrien Oldenburger – Het Rekenrijk (2e recensie)

Om kinderen enthousiast te maken voor wiskunde schreef Stefan Buijsman samen met journaliste Govrien Oldenburger een toegankelijk en spannend avontuur over David en Emma, die samen op reis gaan door het Rekenrijk en meer leren over het gebruik van wiskunde in het dagelijks leven. In dit speelse, narratieve non-fictieboek geen ingewikkelde sommen, maar bijzondere avonturen, inzichten en grapjes, waardoor kinderen van alles leren over de grafentheorie, functies, speltheorie, cryptografie en nog veel meer!

Over het verhaal

Woesj, daar vliegt Emma door de kantine. Een paar sterke klasgenoten tillen haar op en dragen haar rond terwijl de hele school juicht. Dan zetten ze haar op het podium, waar de burgemeester haar opwacht. ‘Bedankt, Emma,’ zegt die, en ze hangt Emma een medaille om. ‘We weten niet wat we zonder jou zouden moeten.’
Mevrouw Hermans van wiskunde kijkt trots toe. Ze draagt een T-shirt met EMMA IS DE BESTE erop. ‘Wat een heldin, hè?’ fluistert ze in het oor van de conciërge. ‘En ze is zo bescheiden gebleven.’
Ineens voelt Emma een por in haar zij.
‘Hé, joh,’ fluistert David. ‘Let nou op!’
Verschrikt kijkt Emma op. Voor het bord staat mevrouw Hermans. Alleen draagt ze geen Emma-shirt, maar een streepjesblouse. Ze vertelt hoe je de zijden van een driehoek berekent, of zoiets.
Emma zucht. Kijk, dat het handig is om Engels te leren begrijpt ze best. Misschien verhuist ze ooit naar Australië. het schijnt dat je daar midden in de woestijn kunt slapen, gewoon met je slaapzak in de openlucht! En Frans, dat is ook niet gek. Want als ze uitgekeken is op de woestijn, kan ze altijd nog naar Frankrijk. Maar waarom zou je in hemelsnaam de zijden van een driehoek willen berekenen? (blz. 7)

Emma is aan het dagdromen tijdens de les wiskunde. Ze vindt wiskunde maar saai. Aan het einde van de les vraagt mevrouw Hermans haar en David om na te blijven. Ze krijgen extra huiswerk van mevrouw Hermans. Het is een briefje met wat letters erop: x g t d q t i g p d k l j g v m t w k u. Emma denkt dat het een grap is, maar David denkt dat het een code is.

Als de afwas gedaan is, gaat hij weer naar boven. Hij pat zijn boekje tevoorschijn. Nu verschuift hij alle letters twee plekken naar links. De x wordt nu een v, de g wordt een e, de t wordt een r. ‘Ver,’ fluistert David. Dat klinkt al beter dan zijn vorige pogingen, en dus gaat hij door. De d wordt een b, de q een o en de t een r. Bor, leest hij da. De i wordt een g, de g wordt een e en de p wordt een n. Gen, staat er dan. ‘Verborgen!’ zegt hij ineens hardop. Zijn hart begint te bonzen.
Als hij de volgende drie letters twee plekjes naar links opschuift, staat er bij. Hij kan bijna niet meer denken van de zenuwen. Het is dus echt een geheime boodschap! Snel gaat hij door met de laatste letters. Hij is er bijna. De volgende drie letters worden het, als je ze verschuift. Nog vier letters te gaan! De m wordt een k, de t wordt een r, de w wordt een u en de k een i.
De allerlaatste letter op het briefje van mevrouw Hermans is een u. Als je die twee plaatsen naar links opschuift, wordt het een s. David staart naar zijn boekje. Verborgen bij het kruis, staat er. Hij kan het bijna niet geloven. Het is dus toch een code. En een die hij helemaal zelf opgelost heeft! Trots scheurt hij de pagina uit zijn boekje en stopt hem in zijn tas. Hij kan niet wachten om Emma’s gezicht morgen te zien! (blz. 14)

De volgende dag laat David de oplossing aan mevrouw Hermans zien. Ze vindt dat hij dat knap heeft gedaan. Ze loopt naar een grote poster in de klas en haalt de poster weg. Daarachter zit een deur, en een zwart gat als de deur open is. Emma is nieuwsgierig en stapt door de deur. David gaat haar achterna. Opeens staan ze in een ander land, en de deur is verdwenen… Ze komen een man tegen. Hij heet Piet en is bezig om een piramide te bouwen voor de farao van het Rekenrijk. Maar de piramidestenen zijn gestolen. Piet vraagt David en Emma om de gestolen piramidestenen voor hem te zoeken. Emma vindt dat wel een spannend avontuur. Ze gaan snel op pad. Op een gegeven moment komen ze bij een kloof.

Emma en David zitten al een tijdje op het kleine stukje grond. Voor en achter hen ligt een diepe kloof.
David zet zijn handen aan zijn mond en roept naar beneden: ‘Hallo, is daar iemand? Hallo!’ Zijn stem echoot in de put, die behoorlijk diep klinkt.
‘Dat heb je nou al honderd keer gedaan,’ bromt Emma.
Hoe langer ze er zitten, hoe meer Emma ervan overtuigd raakt dat ze over het gat heen moeten springen. Het is ongeveer twee meter lang, schat ze. Aan de overkant loopt de weg gewoon verder, want daar zijn ze nog niet geweest. Ze heeft al een paar keer voorgesteld om alleen te gaan en hulp te zoeken, maar David is bang dat de aarde achter haar afbrokkelt. Met hem erop!
‘Kom,’ zegt Emma vastberaden. ‘We springen.’ Er moet nú iets gebeuren, vindt ze. Ze heeft geen zin om de rest van haar leven voor een gat te zitten wachten. David klemt zijn hand stevig om haar arm, maar Emma rukt zich los en loopt een klein stukje naar achteren. Dat kan nog net. Dan begint ze te rennen. David durft niet te kiijken en slaat zijn handen voor zijn ogen.
Vlak voor het kruispunt zet Emma af en springt. Ze landt keurig op beide voeten aan de overkant.
David zit op de grond, nog steeds met zijn handen voor zijn ogen.
‘Ik ben er!’ roept Emma.
Dan pas laat David zijn handen zakken.
‘Nu moet jij,’ spoort ze hem aan.
‘Ik durf echt niet,’ jammert hij. ‘Ik haal het niet!’
emma kijkt hem streng aan. ‘Kom op, bangerik, je moet wel. We kunnen hier niet eeuwig blijven zitten!’
Maar David verroert zich niet.
‘De aarde kan elk moment afbrokkelen, hoor!’ roept Emma nu. ‘Wil je soms in dat gat vallen zonder één poging te hebben gewaagd om te ontsnappen?’
Dat werkt. Met knikkende knieën staat David op. Hij loopt op een klein stukje naar achteren, dan rent hij hard naar voren, zet af en springt. Zijn ene voet raakt de overkant net. Emma probeert hem te grijpen, maar David wankelt achterover en valt in het gat.
‘Nee!’ roept Emma geschrokken. (blz. 39)

Waar is David gebleven? Kan Emma hem terugvinden? Zullen ze de gestolen piramidestenen terugvinden? Kunnen ze wel weer terug naar hun eigen wereld?

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
Geleend bij de bibliotheek
Wat vind je van het boek?
★★★★☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk
Welke steekwoorden passen bij het boek?
avontuurlijk, fascinerend, grappig, spannend, verrassend
Staan er illustraties in het boek? Wie heeft ze gemaakt?
De zwart-wit illustraties zijn gemaakt door Vanessa Oostijen
Wat vind je van de illustraties? Passen ze bij het verhaal?
De illustraties laten stukjes uit het verhaal zien

Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Waar gaat het verhaal over?
Zie hierboven
Wie is de hoofdpersoon?
De hoofdpersonen zijn David en Emma
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
Ik wil met David en Emma naar het Rekenrijk
In welke tijd speelt het verhaal zich af?
Weet ik niet
Waar speelt het verhaal zich af?
in het Rekenrijk
Waarom moeten anderen dit boek lezen?
Het is een spannend avonturenverhaal waarin wiskunde een grote rol speelt
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Aan het einde van het boek worden alle wiskundige dingen uit het boek uitgelegd. Ik vond sommige wiskundige dingen best lastig om te begrijpen.
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen