Welk boek wil jij deze zomer lezen? Deze vraag stelde ik aan 62 schrijvers, illustratoren, vertalers, uitgevers en leesbevorderaars. Het hoefde niet per se een jeugdboek te zijn. Tijdens zomerlezen, in juli en augustus, zal elke dag iemand anders deze vraag beantwoorden. Het overzicht met alle antwoorden vind je op deze pagina.

Vandaag geven Monique & Hans Hagen antwoord op de vraag ‘Welk boek wil jij deze zomer lezen?’

Dit boek wil ik deze zomer lezen

Monique & Hans Hagen, de Nederlandse Kinderboekenambassadeurs, hebben zeven boeken op hun lijstje staan. Twee van die boeken krijgen straks een gouden lijstje…

Over de boeken

Angie Thomas – The Hate U Give
Starr Carters beste vriend Khalil wordt doodgeschoten door een politieagent. Khalil had geen wapen op zak maar was ‘vermoedelijk’ een drugsdealer. Verslagen door emoties probeert Starr zichzelf te herpakken in een samenleving vol ongelijkheid. De armoedige buurt waarin ze woont geeft een groot contrast met de school waar ze elke dag naartoe gaat. Overleven in deze twee werelden wordt steeds lastiger en de waarheid spreken krijgt een hoge prijs.

Annet Huizing – De zweetvoetenman
Wie had kunnen denken dat het recht zo interessant, spannend en soms ook grappig zou zijn? In een boek vol waargebeurde verhalen brengt Annet Huizing samen met illustrator Margot Westermann de rechtsstaat tot leven. En waar gaan die verhalen dan over? Over het zeilmeisje Laura, dat eerst niet en later wel in haar eentje de zee op mocht. Over de man die ‘fuck de koning!’ riep. Over rapper Typhoon die door de politie aan de kant werd gezet omdat hij in een dure auto reed. En over de onterechte veroordeling van Lucia de B. Aan de hand van bekende en onbekende zaken ontdek je als lezer hoe het recht werkt en hoe een rechter tot zijn oordeel komt. Ook kom je erachter dat ogenschijnlijk eenvoudige zaken bij nader inzien toch meer haken en ogen hebben. Intrigerende vragen komen aan bod: wat als je per ongeluk de verkeerde vermoordt? Heeft een hond inspraak? Mag je je eigen fiets terugstelen? Wanneer mag je iemand een knal verkopen? Waarom bemoeit de overheid zich met hagelslag? En mag je liegen tegen de rechter?

Erna Sassen – Er is geen vorm waarin ik pas
Tot en met de vierde ging alles eigenlijk vanzelf maar sinds ik in de vijfde zit is er een hoop veranderd. Volgens mijn mentor heb ik TE lange tijd TE hard gewerkt en volgens mijn moeder ben ik TE perfectionistisch. Jajaja. Dat is een van de grootste nadelen van volwassenen: ze denken altijd beter te weten dan jijzelf wat er met jou aan de hand is. Daarbij vergeten ze voor het gemak maar even dat tachtig procent van ons leven zich afspeelt buiten hen om. En dat ze dus meestal geen flauw idee hebben. Dat laatste ligt ook een beetje aan ons. Want wij vertellen niks. Maar dan nog. Er zijn dingen die je niet kan vertellen. Aan niemand. Over liefde bijvoorbeeld. En hoe stom je bent geweest.

Lydia Rood – Niemands meisje
Haar beste vriendin is bezorgd om haar, maar Liesbeth vindt dat maar overdreven. Zo gek is haar wereld toch niet? Je vader die feesten geeft tot in de late uurtjes met veel drank, terwijl je moeder alleen op een kamer zit. Dat alle jongens van de school denken dat je gemakkelijk het bed in te praten bent. Er zijn toch wel ergere dingen in de wereld? Tot dat er iets gebeurt waar zelfs Liesbeth van snapt dat het niet kan, iets wat zo erg is dat er misschien wel iemand dood kan gaan. Zal iemand Liesbeth hierna ooit nog begrijpen?

Susin Nielsen – Woordnerd
Ambrose zit thuis. Zijn moeder wil niet meer dat hij naar school gaat omdat zijn ‘vrienden’ hem bijna hebben vermoord door een pinda tussen zijn boterham te stoppen. Niet dat Ambrose dat erg vindt – door zijn merkwaardige uiterlijk, het feit dat hij zo vaak verhuist en zijn talent om altijd de verkeerde dingen te zeggen was hij al niet erg geliefd op school (understatement van het jaar). Nee, Ambrose voelt zich veel fijner in het souterrain van een ouder Grieks echtpaar waar hij met zijn moeder woont. Maar dan komt tot schrik van Ambroses moeder de zoon van de Grieken weer thuis wonen: Cosmo, vers uit de gevangenis. Ambrose krijgt van zijn moeder te horen dat hij ver uit de buurt van Cosmo moet blijven. Toch ontdekt Ambrose dat hij en Cosmo een bijzondere hobby delen: scrabble. En hoewel Cosmo er alles aan doet om Ambrose te ontlopen, weet die hem er toch van te overtuigen om hem mee te nemen naar zijn scrabbleclub. En zijn moeder mag er niet achter komen, want dan komen ze allebei in moeilijkheden.

Mette Eike Neerlin – Paard, paard, tijger, tijger
Het leven van Honey is al gecompliceerd genoeg met haar chaotische familie. Thuis draagt ze (mede) de zorg voor haar gehandicapte zus en voor het huishouden en wil ze het iedereen naar de zin te maken. Ze probeert om niet op te vallen en geeft nooit tegenspraak. Als haar op een dag gevraagd wordt, terwijl ze bij de bushalte slentert, of ze met de bus mee moet, antwoordt ze vanzelf “ja’. En ze zegt ook ‘ja’ op de vraag of zij Karen is die als laatste verwacht wordt op de cursus Chinees. En op de vraag of zij de kleindochter is die Marcel in het hospice komt opzoeken. Zo komt ze in onmogelijke situaties terecht, maar sluit ze ook vriendschap met de terminaal zieke Marcel. Marcel laat haar zien dat ze zelf keuzes mag maken en haar eigen pad kan kiezen. Op haar beurt helpt Honey Marcel om zich te verzoenen met zijn verloren dochter.

Tjibbe Veldkamp – De lovebus
Uit de verre omtrek komen jongeren naar bar-dancing Boerema om te drinken, te dansen en elkaar te versieren. Voor wie meer wil dan zoenen is er de lovebus. Die staat buiten het dorp geparkeerd en kan per halfuur gehuurd worden. Op zaterdagavond 7 februari 1976 zit J.J. aan de bar te wachten op klanten voor ‘zijn’ lovebus. Cathelijn heeft de bus gereserveerd maar ze moet alleen nog iemand vinden om ermee naartoe te nemen. Tammo staat langs de dansvloer in de hoop op een meisje dat nu eens niet moeilijk doet over seks en hem permizzie geeft. En Mina ziet hoe de jongen op wie ze hopeloos verliefd is een wildvreemd meisje omhelst. Dat is het begin van een bizarre avond die eindigt in doodslag. En liefde.

Het filmpje heb ik gekregen van Monique en Hans Hagen om te gebruiken bij deze blogbijdrage