Jeanet Kingma – Viltstiftbos (1e recensie)

In een tekening kan alles. Daarom houdt Tasko zo van tekenen. Samen met zijn vriendinnetje Fenna maakt hij een tekening van een kasteel. Met paarden. Een ridder. En een bos eromheen. Mooi! Maar dan komen Tasko en Fenna opeens in de tekening terecht. En ze kunnen alleen uit die fantasiewereld ontsnappen door van het ene avontuur naar het andere te springen. Lukt het de twee kinderen om weer veilig thuis te komen?

kno meer info over boek

Over het verhaal

Buiten spelen. Alweer! Tasko smeet zijn potlood op tafel. Hij had helemaal geen zin om naar buiten te gaan!
Tasko bekeek het kasteel dat hij aan het tekenen was. Het had heel veel torens, veel meer dan een echt kasteel. Dat was het fijne aan een tekening, dat daarin alles kon. Op papier maakte hij wat hij wilde. Als het goed lukte, zoals nu, vergat hij helemaal wat er om hem heen gebeurde. Het liefst zou hij in zijn kamer verder tekenen, want het kasteel was nog lang niet klaar. Maar dat ging niet, want opa deed daar een middagdutje.
Mama zette de stofzuiger naast de bank en liep naar Tasko toe. ‘Het is lekker buiten, de zon schijnt! En ja, ik moet opruimen. Straks komt opa naar beneden.’
Tasko propte zijn potloden en stiften in zijn etui. ‘Hoelang duurt het eigenlijk nog voordat opa beter is?’
‘Het gáát al beter met opa. Maar oude mensen genezen niet zo snel als kinderen. We moeten geduld hebben.’ Mama zuchtte. ‘En hij wordt misschien ook nooit meer helemaal de oude. Wie weet gaat opa verhuizen als hij weer zelf kan lopen.’ Ze boog zich over Tasko heen. ‘Mooi kasteel wordt dat! Daarin zou ik ook wel willen wonen. Je kunt het straks toch afmaken? We moeten allemaal een beetje meehelpen.’ (blz. 5)

Tasko is dol op tekenen, maar hij moet van zijn moeder buitenspelen. Zij wil het huis schoonmaken en dan zit hij maar in de weg. Hij gaat met zijn skateboard op weg en ontmoet een nieuw buurmeisje. Ze heet Fenna en is hier met haar vader komen wonen. Samen gaan ze op een stuk verlaten terrein rondkijken. Daar staat een oud hek en een oude brievenbus. Tasko ziet dat Fenna daar een stuk papier instopt. De volgende dag gaat hij kijken bij de brievenbus en ziet hij dat er een tekening in zit. Hij neemt de tekening mee en tekent er een ridder en een kasteel bij. Dan doet hij de tekening weer terug in de brievenbus.

Een dag ging voorbij . Er was een postzegel van opa beschadigd. Mama zei dat Tasko voorzichtiger moest zijn met opa’s spullen. Dat opa zomaar andere vlaggetjes op zijn LEGO-kasteel zette, interesseerde blijkbaar niemand. Tasko’s kamer werd steeds minder zijn kamer en steeds meer die van opa.
Die ochtend zat Tasko beneden en hij tekende ridders met allerlei verschillende helmen. Hij kauwde op een pepermuntje. Mama wist het niet, maar sinds opa bij hen logeerde, at hij die best vaak. Opa vond het altijd goed als hij er eentje vroeg.
De bel ging.
Mama stak haar hoofd om de kamerdeur. ‘Tasko, er is hier een meisje voor je.’
‘Hoi.’ Fenna stapte achter mama aan de kamer in. Toen ze opa op de bank zag, stond ze even stil. Geen wonder: het looprek, een tafeltje en stapels kranten waren als een soort muur om hem heen gebouwd.
Fenna liep naar Tasko toe. ‘Zullen we naar buiten gaan?’
‘Uitstekend plan, jongens!’ zei mama direct.
Fenna lachte even naar mama, daarna keek ze naar Tasko’s tekening. ‘Zie je wel!’ zei ze. ‘Jij was het.’ Ze bleef kijken. ‘Mooi!’ (blz. 16)

Tasko en Fenna gaan weer terug naar het verlaten land. Daar staat opeens een ijscokar met heel bijzonder ijs. De ijsverkoper vertelt dat zijn nieuwste ijs donkergroen is. De kinderen mogen het proeven.

Even later zaten ze boven op het hek en likten ze aan hun ijsjes. Die waren super! Tasko wist zeker dat dit het lekkerste ijs was dat hij ooit had geproefd. De ijscoman had het donkergroene ijs onder in de hoorntjes gestopt.
Tasko lachte. ‘Dit wordt mijn geluksdag, twee bolletjes èn ik heb al het geld nog!’ Om boven het geluid van de snelweg uit te komen, praatte hij harder dan normaal. Hij liet zijn hoorntje zien. Er kwamen groene spikkels in het geel. ‘Ik ben al bijna bij de nieuwe smaak.’
‘Ik ook.’ Fenna liet hem haar ijsje zien. ‘Staat die ijscoman hier vaak?’
‘Nee, nooit,’ zei Tasko met volle mond. De spikkels werden vlekken. Grote vlekken in verschillende kleuren groen. De smaak was fris. Tasko’s hoofd voelde licht, misschien doordat het ijs zo koud was. Om hem heen was ook licht. Het kwam niet van boven, maar van achteren. En hij merkte iets anders: het was stil. Raar stil.
Tasko ging andersom zitten. ‘Fenna…’ Lichtgroene en donkergroene vlekken dansten om hem heen. ‘Fenna,’ zei hij nog een keer, ‘er is iets’. De vlekken bewogen, Tasko werd er duizelig van.
‘Hé!’ riep Fenna. Ze draaide zich ook om. ‘Waar is het viaduct?’
Tasko sperde zijn ogen wijd open. De vlekken veranderden. Op de plaats waar het viaduct hoorde te zijn, stonden bomen, heel veel bomen! Hij moest zich goed vasthouden aan het hek. Dat stond er nog en de brievenbus ook, maar waar waren de auto’s? (blz. 26)

Tasko en Fenna zijn opeens in een heel andere wereld. Ze gaan op onderzoek uit en komen bij een verlaten huis uit. Onderweg hebben ze twee paarden gezien, waarvan er eentje blauw was. Heel vreemd. Ze gaan zachtjes het huis in en in de keuken vinden ze iets vreemds…

Aan de muur hing iets . ‘Hé, Fenna,’ zei hij, ‘moet je zien, een vel papier.’ Hij liep erheen. ‘Er heeft iets opgestaan.’ Het stuk papier was met een punaise aan de muur geprikt. De onderkant hing los. Op de een of andere manier leek het alsof Tasko het eerder had gezien.
Fenna kwam naast hem staan. ‘Hè?’ zei ze alleen maar. Ze veegde met haar hand over haar mond. ‘Ik ken dit!’ Ze keek naar Tasko. Haar wenkbrauwen waren boogjes. ‘Het is van mij.’
‘Wat?’ Tasko duwde Fenna een stukje opzij. Iets in die vlekken kwam hem bekend voor. ‘De achterkant van de tekening?’ Hij keek naar Fenna. ‘Weet je het zeker?’ Maar hij wist het antwoord al. Natuurlijk herkende Fenna het! Iets wat je zelf getekend had, herkende je altijd, ook al was het uitgegumd. Het was alsof je in een spiegel keek. Maar waarom hing de tekening nou hier?
‘Kijk zelf maar.’ Fenna flapte de tekening omhoog. Ze gaf een gil.
Het enige wat Tasko zag, was wit papier! Helemaal nieuw, er stond niets op. Geen krasje. Hij kreeg er kippenvel van. Hoe kon dat? ‘Waar is de voorkant?’ fluisterde hij.
Fenna kwam nu zo dichtbij dat haar neus het vel bijna aanraakte. Ze liet het papier los. Of is de tekening eraf, omdat hij echt is geworden?’ Haar stem galmde in Tasko’s oor.’Omdat wij erin zijn!’ (blz. 48)

Zijn ze echt in hun tekening beland? Hoe kunnen ze weer naar hun eigen wereld? Waarom zijn ze hier terecht gekomen?


Voorleesfragment

Bij dit boek is een voorleesfragment gemaakt. Klik op het plaatje hieronder om het begin van het boek te horen.
Of klik hier om naar mijn YouTube-kanaal te gaan.

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
ik heb het boek van de uitgeverij gekregen om er een recensie over te schrijven
Wat vind je van het boek?
★★★★☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, geheimzinnig, grappig, spannend, verrassend
Staan er illustraties in het boek? Wie heeft ze gemaakt?
De zwart-wit illustraties zijn gemaakt door Myriam Berenschot

illustratie uit Jeanet Kingma - Het vilstiftbos

Wat vind je van de illustraties? Passen ze bij het verhaal?
De illustraties laten zien op welke plekken Tasko komt
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Waar gaat het verhaal over?
zie hierboven
Wie is de hoofdpersoon?
Tasko is de hoofdpersoon
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
ik wil de ridder ontmoeten
In welke tijd speelt het verhaal zich af?
Nu
Waar speelt het verhaal zich af?
Het verhaal speelt zich af in een bijzonder land
Waarom moeten anderen dit boek lezen?
Het is een grappig, spannend en verrassend verhaal over het leven in een tekening
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Nee
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen, Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen