Shelby Mahurin – Heks & Jager (1e recensie)

Twee jaar geleden ontvluchtte Louise le Blanc haar heksenkring en vestigde zich in de stad Cesarine. Omdat niemand mag weten wie ze is, laat ze sindsdien alle magie achterwege en leeft ze van wat ze kan stelen. Want in Cesarine worden heksen als Lou opgejaagd. Ze worden gevreesd. En verbrand… Reid Diggory, een beëdigd heksenjager van de kerk, heeft altijd maar één principe gehad: gij zult geen heks in leven laten. Het is puur toeval dat zijn pad dat van Lou kruist, maar nadat Lou hem een gemene streek heeft geleverd, dwingt de kerk hen tot iets wat ze geen van beiden voor mogelijk hadden gehouden: ze moeten trouwen. Lou is doodsbang dat men erachter zal komen wie ze werkelijk is, en ondertussen heeft ze nog een probleem: haar groeiende gevoelens voor Reid…

Boekinformatie
Schrijver: Shelby Mahurin
Titel: Heks & Jager
Uitgeverij: HarperCollins YA
Jaartal: 2020
Bladzijden: 431
Vertaler: Sandra C. Hessels
Genre: romantisch verhaal, science fiction
Leeftijd: 15+
knop meer info over boek

Het verhaal in het kort

Er is iets beklemmends aan een lichaam dat door magie beroerd is. De meeste mensen valt eerst de geur op: niet de rottende geur van bederf, maar een mierzoete geur in je neus, een scherpe smaak op je tong. Een enkeling ervaart ook een tinteling in de lucht. Een aura dat aan de huid van het lijk blijft kleven. Alsof de magie zelf nog aanwezig is, toekijkend en wachtend.
Levend.
Natuurlijk eindigen degenen die zo dom zijn hierover te praten op de brandstapel.
Het afgelopen jaar waren er dertien lichamen gevonden verspreid over Belterra, meer dan twee keer zoveel als het jaar ervoor. Hoewel de Kerk haar best deed om de mysterieuze omstandigheden van elke dood te verbergen, waren alle lijken begraven in een dichte lijkkist.
‘Daar heb je hem.’ Coco gebaarde naar een man in de hoek. Hoewel door het kaarslicht slechts de helft van z’n gezicht verlicht werd, waren het gouden brokaatweefsel van zijn mantel en het zware insigne rond zijn nek niet te missen. Hij zat stijf in zijn stoel, duidelijk niet op zijn gemak, terwijl een schaars geklede vrouw zich over zijn dikke lijf drapeerde.
Ik kon een grijns niet onderdrukken. Alleen mevrouw Labelle zou een aristocraat als Pierre Tremblay in het binnenste van een bordeel laten wachten.
‘Kom op.’ Coco gebaarde naar een hoektafel aan de andere kant. ‘Babette zal zo komen.’
‘Wat voor pompeuze eikel draagt brokáát als hij in de rouw is?’ vroeg ik.
Coco keek over haar schouder naar Tremblay en trok een grimas. ‘Een rijke pompeuze eikel.’
Zijn dochter, Filippa, was de zevende persoon wier lichaam gevonden was.
Nadat ze midden in de nacht verdwenen was, werd de aristocratie opgeschrikt toen ze weer verscheen aan de rand van L’Eau Mélancolique, met een doorgesneden keel. Maar dat was niet het ergste. In het hele koninkrijk deden geruchten de ronde over haar zilverkleurige haren en gerimpelde huid, haar troebele ogen en knoestige vingers. Op haar vierentwintigste was ze veranderd in een feeks. Vrienden en collega’s van Tremblay konden het gewoon niet begrijpen. Voor zover men wist had ze geen vijanden en geen vendetta’s tegen zich die zoveel geweld zouden rechtvaardigen.
Maar terwijl Fílippa misschien geen vijanden had, had haar pompeuze vader er meer dan genoeg verzameld met het smokkelen van magische objecten.
De dood van zijn dochter was een waarschuwing geweest: je kunt niet ongestraft heksen uitbuiten.

Lou, of eigenlijk Louise le Blanc, is een heks en ze woont in de stad Cesarine. Niemand mag dat weten, want heksen worden opgejaagd. Lou is op zoek naar een magische ring. Tremblay heeft die ring. Samen met haar vrienden Coco en Bas bedenkt ze een plan om de ring te stelen.

Slechts minuten na Coco en Bas verliet ik de patisserie. Hoewel tientallen meisjes zich buiten samen hoopten, hysterisch bij het vooruitzicht de prins te zien, blokkeerde een man de uitgang.
Hij was werkelijk enorm en torende met kop en schouders boven me uit, zijn brede rug en sterke armen spanden zich tegen de bruine wol van zijn mantel. Ook hij keek naar de straat, maar hij leek niet naar de optocht te kijken. Hij hield z’n schouders stijf, z’n voeten stevig neergezet alsof hij zich klaarmaakte om te vechten.
Ik schraapte m’n keel en prikte met m’n vinger in z’n rug. Hij bewoog niet. Ik prikte hem nog eens. Hij verschoof enigszins, maar niet genoeg zodat ik erlangs zou kunnen.
Goed. Ik rolde met m’n ogen, gooide m’n schouder tegen z’n zij en probeerde me tussen zijn taille en de deurpost te wurmen. Blijkbaar voelde hij wel dat contact want eindelijk draaide hij zich om en raakte hij me recht op m’n neus met z’n elleboog.
‘Shit.’ Ik greep naar m’n neus, strompelde achteruit en kwam ten slotte voor de tweede keer die ochtend op m’n kont terecht. Verraderlijke tranen sprongen in m’n ogen. ‘Wat mankeert jou?’
Hij stak snel een hand uit. ‘Het spijt me, meneer. Ik zag u niet.’
‘Dat is duidelijk.’ Ik negeerde zijn hand en hees mezelf overeind. Ik veegde m’n broek af en wilde langs hem glijden, maar weer blokkeerde hij mijn weg. Zijn armoedige jas viel open bij die beweging en over zijn borst werd een draagriem zichtbaar. Messen in elke vorm en grootte glinsterden me tegemoet, maar het was het mes dat het dichtst bij zijn hart in de riem gestoken was waardoor mijn eigen hart oversloeg. Glanzend en zilver en versierd met een grote saffier die dreigend glinsterde op het heft.
Chasseur.
Ik boog m’n hoofd. Shit. (blz. 24)

Deze man is een chasseur, een Jager. Zij jagen op heksen en doden hen. Lou hoopt dat hij haar magie niet zal ruiken. Ze is verkleed als man en hoopt dat die vermomming voldoende zal zijn. Helaas heeft deze man al snel door dat ze een vrouw is. Gelukkig wordt de man afgeleid doordat de prins en zijn gevolgd door de straten komen. Maar dan ruikt hij iets…

De geur kwam altijd met de heksen mee. Zoet en kruidig, maar scherp, te scherp. Net als de wierook die de aartsbisschop brandde tijdens de dienst, maar dan bitter. Hoewel het al jaren geleden was dat ik m’n heilige gelofte had afgelegd, was ik er nooit aan gewend geraakt. Zelfs nu, terwijl er maar een vleugje met de wind werd meegeblazen, brandde het in m’n keel. Het verstikte me. Het spotte met me.
Ik had een hekel aan de geur van magie.
Terwijl ik m’n Balisarda van zijn plaats over m’n hart haalde, scande ik de feestvierders om ons heen. Jean Luc wierp me een argwanende blik toe. ‘Problemen?’
‘Ruik je het niet?’ mompelde ik terug. ‘Het is vaag, maar het is er wel. Ze zijn al begonnen.’
Hij nam z’n eigen Balisarda uit de draagriem over z’n borst. Z’n neusvleugels trilden. ‘Ik zal de anderen waarschuwen.’
Hij glipte door de menigte zonder nog iets te zeggen. Hoewel ook hij geen uniform droeg, weken de mensen voor hem opzij als de Rode Zee voor Mozes had gedaan.
Waarschijnlijk door het saffier op z’n mes. Waar hij voorbijkwam, hoorde je gefluister en enkele alertere feestvierders keken om naar mij. Hun ogen werden groot. Het besef drong door.
Chasseurs.
We hadden deze aanval verwacht. Met elke dag die voorbijging, werden de heksen rustelozer. Dat was de reden waarom de helft van mijn broeders in uniform de straat vrijhield en de andere helft, die gekleed ging zoals ik, in het zicht tussen de menigte stond. Wachtend. Toeziend.
Jagend. (blz. 28)

Heksen vallen de stoet van de prins aan. De chasseurs doden een aantal heksen. Ondertussen rennen mensen uit het publiek overal naartoe. Diezelfde avond gaat Reid, zoals de man heet, met de andere chasseurs naar een feest bij het landhuis van Tremblay. Er gaan geruchten dat de heksen daar naartoe zullen komen. Ondertussen is Lou, met Coco en Bas, ook onderweg naar het landhuis van Tremblay. Zij willen het huis insluipen om o.a. de magische ring te stelen. Hoe zal deze avond verlopen? Wat gebeurt er als Lou en Reid elkaar weer ontmoeten? Kan Lou haar heks-zijn blijven verbergen?

Mening over het boek

Recensie van Mathilde (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
gekregen van de uitgeverij om er een recensie over te schrijven
Wat vind je van het boek?
★★★☆☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, geheimzinnig, romantisch, verrassend
Staan er illustraties in het boek? Wie heeft ze gemaakt? Wat vind je van de illustraties?
nee
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Waar gaat het verhaal over?
zie hierboven
Wie is de hoofdpersoon?
de hoofdpersoon is Louise, of Lou
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
ik hoef niemand te ontmoeten
Waar speelt het verhaal zich af?
in de stad Cesarine
Wat vind je leuk aan dit boek?
ik vind het leuk om te lezen hoe het met Lou gaat
Wat vind je niet leuk aan dit boek?
het verhaal is voor mij te romantisch, en ook te traag. Het duurt erg lang voordat er de verhaallijnen van Lou en Reid bij elkaar komen
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
nee
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
voor iedereen vanaf een jaar of 15 die houdt van romantische verhalen
Wil je het boek nog een keer lezen?
Nee, ik wil het boek niet nog een keer lezen

Geef een antwoord