Niki Smit – 100% Coco Tokyo (1e recensie)

Over het verhaal

Nu denk je vast: Waarom is Coco in hemelsnaam onderweg naar TOKIO? Is ze uitgenodigd voor een show van Chanel, gaat ze lessen volgen aan de Tokyo School of Fashion, krijgt ze een eigen kimonolabel of een super on fleek Style Tiger pop-upstore in Harajuku (#OMG)? Wordt Coco het nieuwe gezicht van een Japans eetstokjesmerk? Nee, niets van dit alles. Het is eigenlijk nog veel gekker dan dit alles bij elkaar.
Ik ga naar Tokio omdat ik een van de vijf deelnemers ben van The Big Kawaii Show, een megapopulaire televisieshow in Japan. De show wordt elk jaar georganiseerd door het toeristenbureau van Tokio, zeg maar de VVV van de Oostelijke hoofdstad. Het is volgens mij een soort The Voice, maar dan met kawaii meisjes. In plaats van zingen moet je zelf megacute outfits maken en vervolgens in deze outfits op een ijsje, unicorn of regenboog dansen op een soort Fisher Price-speelgoedmuziek met rare piepjes en hoge stemmetjes. Nu gaat het er helemaal niet om of je echt kunt dansen. Het gaat erom wie het uitbudnigst, creatiefst en natuurlijk SCHATTIGST gekleed is. (blz. 7)

Coco zit in het vliegtuig en schrijft in haar dagboek. Samen met haar vader is ze onderweg naar Tokio om mee te doen aan The Big Kawaii Show. Ze heeft er ontzettend veel zin in.

Geland! We staan nu in de rij voor de douane. Wat een wonder mag weten, want ik heb me met grote moeite uit het vliegtuig kunnen wurmen. Na de landing was namelijk elke Japanner in het vliegtuig op de hoogte van mijn deelname aan The Big Kawaii Show. Zodra de purser omriep dat we het vliegtuig uit konden, vlogen al die Japanners uit hun stoelen. Maar niet om uit te stappen, ze snelden allemaal mijn kant op. Ik heb nog minstens een halfuur in het vliegtuig geposeerd en handtekeningen uitgedeeld op alles waarop je maar kunt schrijven: tickets, reisgidsen, doosjes stroopwafels… Ik heb zelfs mijn naam op mondkapjes geschreven! Uiteindelijk raakte het vliegtuigpersoneel half in paniek, omdat iedereen al lang het vliegtuig uit had moeten zijn. Ik ben samen met mijn vader door twee piloten het vliegtuig uit gedragen, het was te bizarrrr. En dat is het eigenlijk nog steeds. Want in de rij bij de douane ging de Kawaii Show-hysterie natuurlijk gewoon door. Uiteindelijk heeft mijn vader een groep Nederlandse reizigers om hulp gevraagd, en die staan nu samen met mijn vader als een soort kasteelmuur om me heen. (blz. 17)

Coco merkt al snel hoe populair The Big Kawaii Show in Japan is, en dan is ze het land nog niet ineens in. Maar uiteindelijk hebben ze hun koffers en gaan ze naar hun hotel. Haar vader is zo moe dat hij al snel in slaap valt. Hij heeft Coco gezegd dat ze wel naar de hotellobby mag om wat te eten, maar ze mag niet het hotel uit. In de hotellobby ontmoet ze Colette. Coco en Colette hebben dezelfde soort kleren aan én ze blijken allebei mee te doen aan de The Big Kawaii Show. Colette komt uit Parijs en is hier samen met haar moeder. Ze spreken af om de volgende ochtend een taxi te delen om naar de eerste bijeenkomst te gaan.

Ondertussen begon ik te twijfelen over wat ik precies aan zou doen tijdens de eerste dag van de grote Kawaii Show. Bruno’s lange kimono? Mijn mintgroene doorknooprokje met fluffy 90’s top? Van top tot teen in luipaardprint? Uiteindelijk heb ik toch mijn paarse 80’s prom dress met luipaardvlekken uit mijn koffer getrokken. Met een groene panty en Dr. Martens. Mijn zalmroze kimono als jas.
Papa stapt pas net uit bed. Ik ga zeggen dat hij moet opschieten.

Colette en haar moeder stonden al op ons te wachten in de lobby. Colette heeft serieus ook een prom dress met een kimono aan!!! Maar wel in haar eigen bon ton Paris-stijl; haar jurk was iets ingetogener dan die van mij. Een strapless strak lijfje vol glimmende steentjes. Om haar middel een zilveren riempje. Rode ballerina’s. En een zwarte baret met zilveren stud van Laulhère.
Zodra ze me zag, staks ze een lichtroze baret met een enorme dot thule erop in de lucht. ‘Deze hebben we voor jou uitgekozen, we moeten natuurlijk wel als baret twins naar de show.’
Ik schoof de echte LAULHÈRE-baret over mijn haar. ‘En, hoe staat-ie?’
‘Fantastique Paris chic,’ zei Colettes moeder goedkeurend.
‘Girls, on y va. Harajuku, here we come!’ Mijn vader gaf Alix een arm en met z’n vieren liepen we het hotel uit. (blz. 61)

Harajuku is een wijk in Parijs, boordevol leuke winkels. Coco vindt het geweldig om hier te zijn, maar het is wel erg druk. Ze ontmoeten de andere kandidaten: Keiko (uit Japan), Polina (uit Rusland) en Mi Sun (uit Zuid-Korea). Ze krijgen uitleg over het programma en horen dat The Big Kawaii Show op donderdag wordt uitgezonden (het is nu zondag). Dat worden drukke dagen. Coco kan niet wachten om leuke outfits te bedenken voor de opdrachten.

Meteen werd ik door Nayoko naar de Mel Tea Room gebracht om de promo’s voor de show op te nemen. Hier werd ik door het volgende blauwe scherm en een cameraploeg opgewacht. Eerst inspecteerde de visagist mijn gezicht en gaf me een nieuw laagje lipgloss. Met een kammetje werkte ze snel mijn krullen bij. Nayoko plaatste me voor het scherm. In gedachten repeteerde ik hoe ik mezelf ging presenteren. Ik bedacht iets als” Hello, Tokyo! Ik ben de Style Tiger en ik woon in Amsterdam. Ik hou enorm veel van mode. Vooral van vintage, pied-de-poule, mini-jurkjes uit de sixties, jullie fantastische kimono’s en Harry Styles.
Maar het bleek helemaal niet de bedoeling om een eigen tekst uit te spreken. Naast de camera werd namelijk een autocue afgespeeld. Ik mocht de tekst eerst een keer rustig bekijken. ‘Kon’nichiwa! Mijn naam is Coco en ik kom uit New York.’>br>Al bij de eerste zin was ik hoogst verbaasd. Ik bedoel, ik woon in Am-ster-dam! (blz. 78)

De rest van de dag zijn de deelnemers druk bezig met het maken van de persfoto’s en de promofilmpjes. Wanneer zullen ze de eerste styling-opdracht krijgen? Hoeveel opdrachten zullen ze krijgen? Wat moeten ze doen tijdens de live-uitzending?


Voorleesfragment

Bij dit boek is een voorleesfragment gemaakt. Klik op het plaatje hieronder om het begin van het boek te horen.
Of klik hier om naar mijn YouTube-kanaal te gaan.

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
recensieboek gekregen van uitgeverij De Fontein
Wat vind je van het boek?
★★★★☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik heb al andere boeken uit dezelfde serie gelezen
Welke steekwoorden passen bij het boek?
avontuurlijk, fascinerend, geheimzinnig, grappig, romantisch, verrassend
Staan er illustraties in het boek? Wie heeft ze gemaakt? Wat vind je van de illustraties?
De zwart-wit illustraties (met roze) zijn gemaakt door Niki Smit. De schutbladen van het boek zitten vol plaatjes, en dit soort plaatjes worden ook in de rest van het boek gebruikt (bv. bij het begin van een hoofdstuk).

illustratie uit Niki Smit - 100% Coco Tokyo

Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Waar gaat het verhaal over?
zie hierboven
Wie is de hoofdpersoon?
De hoofdpersoon is Coco
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
ik wil Coco ontmoeten en samen kleren kopen
Waar speelt het verhaal zich af?
het verhaal speelt zich af in Tokyo
Wat vind je leuk aan dit boek?
ik vind het een vrolijk verhaal
Wat vind je niet leuk aan dit boek?
ik vind het niet leuk dat de kandidaten aan de Japanse tv-show weinig zelf mogen bedenken
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
dit is het vierde boek over Coco
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
voor iedereen vanaf 10 jaar die houdt van mode
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het volgende boek uit deze serie lezen

Meer informatie over dit boek