Jacques Vriens – Code Kattenkruid

De 12-jarige Stijn en zijn opa zijn twee handen op een buik. Binnenkort gaan ze samen een driedaagse fietstocht maken. Dan krijgt opa te horen dat hij een ernstige ziekte heeft. Iedereen is verdrietig, maar opa wil de tijd die hij nog heeft, léven en genieten. Hij vertrouwt zijn kleinzoon nog wel iets toe: 'Stijn, ik ga niet zitten wachten tot ik langzaam in elkaar stort van ellende.' Ik schrok en stamelde: 'Maar opa...' 'Niks, "maar opa". Misschien ga ik vanzelf dood, maar als het niet anders kan, wil ik euthanasie. Weet je wat dat is?' 'Ja, dat je een prik krijgt en dat je dan.. dan...' Ik kon het niet zeggen. En ondanks de protesten van de familie gaat de fietstocht van Stijn en opa gewoon door. Tijdens hun tocht kletsen ze heel wat af en komt Stijn achter een verdrietig geheim van zijn opa. Maar ze hebben ook veel plezier met elkaar, want ze delen hetzelfde gevoel voor humor. Wanneer uiteindelijk het afscheid komt, valt het voor Stijn en zijn opa minder zwaar dan ze dachten.